- Archiwum

NSA uchylił wyrok WSA

Wyrok w sprawie dopłaty do kosztów świadczenia usługi powszechnej.

W dniu 17 maja 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako „NSA”) rozpoznał sprawę ze skarg kasacyjnych Krajowej Izby Gospodarczej Elektroniki i Telekomunikacji (dalej jako „KIGEiT”) z siedzibą w Warszawie, Orange Polska S.A. (dawniej Telekomunikacji Polskiej S.A.) z siedzibą w Warszawie oraz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej jako „Prezes UKE”) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej jako „WSA w Warszawie”) z dnia 17 września 2014 r., sygn. akt VI SA/Wa 3199/13, mocą którego WSA w Warszawie uchylił decyzję Prezesa UKE z dnia 17 września 2013 r. nr DHRT-WWM-6060-1/12(122) w przedmiocie dopłaty do kosztów świadczenia usługi powszechnej za okres od dnia 1 stycznia do dnia 8 maja 2011 r.

W ustnych motywach uzasadnienia NSA wskazał, że uwzględnił wszystkie skargi kasacyjne, choć nie wszystkie argumenty w nich podniesione uznał za zasadne.

W pierwszej kolejności NSA wskazał, że WSA w Warszawie nie odniósł się do wszystkich zarzutów podniesionych przez KIGEiT w skardze na decyzję Prezesa UKE. Ponadto, WSA w Warszawie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie wyjaśnił należycie podstawy prawnej wyroku, gdyż nie wyjaśnił w jaki sposób rozumie pojęcia, którymi posługiwał się w toku rozpoznawania sprawy, to jest pojęcia usługi powszechnej, kosztu netto, zweryfikowanego kosztu netto. W ocenie NSA WSA w Warszawie powtórzył bezrefleksyjnie stanowisko NSA, które zostało wyrażone w innych podobnych sprawach. Stanowisko to nie przystawało jednak do stanu rozpoznawanej sprawy.

Zdaniem NSA WSA w Warszawie dokonał również błędnej wykładni przepisów art. 95 i 96 ustawy – Prawo telekomunikacyjne. W ocenie NSA nie można na podstawie tych przepisów wyłączyć a priori możliwości badania na etapie rozpoznawania wniosku o przyznanie dopłaty do kosztu netto świadczenia usługi powszechnej tego, czy złożony przez Orange Polska S.A. (dawniej Telekomunikację Polską S.A.) wniosek w ogóle dotyczył usługi powszechnej, bądź tego, czy poszczególne usługi wchodzące w skład usługi powszechnej świadczone były o odpowiedniej jakości. Niewyczerpanie przy tym przez Prezesa UKE postępowania kontrolnego dotyczącego jakości świadczonych usług wchodzących w skład usługi powszechnej nie zamyka drogi do weryfikacji jakości świadczenia tych usług na etapie rozpoznawania wniosku o przyznanie dopłaty do kosztu netto świadczenia usługi powszechnej.

NSA nie podzielił natomiast zarzutu naruszenia art. 11 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a w szczególności zarzutu naruszenia art. 11 ust. 9 tej ustawy. NSA uznał, że przepis ustanawiający tzw. milczącą zgodę organu nie ma zastosowania do spraw regulacyjnych, zwłaszcza w sytuacji, gdy w ustawie – Prawo telekomunikacyjne znajduje się wyraźna norma kompetencyjna ustanawiająca przesłanki rozstrzygnięcia konkretnej sprawy, a ponadto w sprawie strony o spornych interesach. W ocenie NSA przepis ten ma zastosowanie spraw związanych z rozpoczynaniem, zawieszaniem oraz zakańczaniem prowadzenia działalności gospodarczej i nie może być stosowanych w sprawach regulacyjnych.

Metryka ze strony archiwalnej