- Archiwum

Oddalona skarga kasacyjna TP

Naczelny Sąd Administracyjny negatywnie rozpatrzył skargę kasacyjną Telekomunikacji Polskiej S.A. od wyroku sądu I instancji utrzymującego w mocy postanowienie Prezesa UKE w sprawie oferty RLLO.

W dniu 21 maja 2009 r. odbyła się rozprawa przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (NSA) w sprawie ze skargi kasacyjnej Telekomunikacji Polskiej S.A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) w Warszawie z dnia 3 czerwca 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 2163/07. W wyroku tym WSA w Warszawie oddalił skargę TP na postanowienie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 27 września 2007 r., utrzymujące w mocy postanowienie Prezesa UKE z dnia 17 lipca 2007 r., w którym Prezes UKE odmówił zawieszenia postępowania prowadzonego na wniosek Naukowej i Akademickiej Sieci Komputerowej w sprawie zobowiązania TP do przygotowania, w zakresie tzw. torów pod budowę kanałów cyfrowych, zmiany Oferty Ramowej określającej warunki zawierania przez TP umów dzierżawy łączy z innymi operatorami (oferta RLLO), wprowadzonej decyzją Prezesa UKE z dnia 10 maja 2006 r.

NSA w wyroku oddalił skargę kasacyjną TP. W ustnych motywach uzasadnienia NSA zauważył, że pełnomocnicy stron postępowania doskonale znają wcześniejsze orzeczenia zapadłe w analogicznych sprawach oraz sformułowane przez TP tożsame podstawy skarg kasacyjnych (vide sygn. akt II GSK 771/08 i II GSK 507/08).

Sąd wskazał, iż w tej sprawie były 2 podstawowe problemy: czy sąd był uprawniony do kontroli powołania Prezesa UKE oraz kwestia, czy toczące się postępowanie sądowo-administracyjne to zagadnienie wstępne w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 Kodeksu postepowania administracyjnego.

Odnośnie pierwszego problemu NSA podzielił dotychczasowy pogląd, że w ramach kontroli aktu administracyjnego wydanego przez organ, sąd administracyjny nie kontroluje sposobu powołania organu. Ważne jest, że na dzień wydania postanowienia działał realny piastun organu – Prezes UKE – skutecznie powołany przez Prezesa Rady Ministrów. Natomiast badanie prawidłowości trybu powołania organu pozostaje poza kognicją sądu administracyjnego.

Odnośnie drugiej kwestii, zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie zachodziły przesłanki z art. 97 § 1 pkt 4 kpa, wedle którego: „Organ administracji publicznej zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd.”.

W ocenie NSA, istotne jest to, że decyzja Prezesa UKE z dnia 10 maja 2006 r. w sprawie Oferty Ramowej TP była ostateczna i funkcjonowała w obrocie, dlatego nie występowało „otwarte” zagadnienie wstępne, którego rozstrzygnięcie musiałoby poprzedzać rozpatrzenie sprawy i wydanie postanowienia. Względy celowości bądź ekonomii (TP podnosiła w toku postępowania bardzo wysokie koszty związane z wprowadzeniem w życie zaskarżonego postanowienia) nie mogą przesądzać o spełnieniu warunku z art. 97 § 1 pkt 4 kpa, od spełnienia którego uzależnione jest zawieszenie postępowania administracyjnego. Nie ma zatem zdaniem Sądu związku przyczynowego pomiędzy tymi dwiema sprawami. NSA podkreślił również, iż przy zawieszeniu postępowania administracyjnego należy stosować ścisłą wykładnię, bo jest to sytuacja wyjątkowa.

NSA wskazał także, że w tym zakresie jest związany granicami skargi kasacyjnej, a argumentacja dotycząca zawieszenia postępowania była, zdaniem Sądu, szczątkowa.

Wyrok jest prawomocny.

Sygn. akt II GSK 940/08

Metryka ze strony archiwalnej