- Archiwum

Postanowienie w sprawie oferty LLU

Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnie zagadnienie prawne czy sprawa o zatwierdzenie projektu zmiany oferty ramowej przez Prezesa UKE jest sprawą o nałożenie obowiązku regulacyjnego.

W dniu 7 kwietnia 2009 r. odbyło się posiedzenie Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA), na którym Sąd wydał postanowienie w sprawie skargi kasacyjnej Telekomunikacji Polskiej S.A. (TP) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2008 r. sygn. VI SA/Wa 979/07. W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę TP na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 3 kwietnia 2007 r. Nr DRTH-WOR-6062-2/06(63) uchylającą w części oraz w pozostałym zakresie utrzymującą w mocy decyzję Prezesa UKE z dnia 5 października 2006 r. NR DRTH-WOR-6062-2/06(41) w przedmiocie zmiany i zatwierdzenia projektu oferty ramowej określającej ramowe warunki dotyczące usług o dostępie do lokalnej pętli abonenckiej (oferta LLU - Local Loop Unbundling) i związanych z tym udogodnień w zakresie dostępu pełnego i współdzielonego.

NSA postanowił zamkniętą na poprzednim posiedzeniu rozprawę otworzyć na nowo oraz na podstawie art. 187 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przedstawić do rozstrzygnięcia w składzie 7 sędziów NSA następujące zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości: „Czy sprawa o zatwierdzenie projektu zmiany oferty ramowej przez Prezesa UKE na podstawie art. 43 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego (Pt) jest sprawą o nałożenie obowiązku regulacyjnego o której mowa w art. 206 ust. 2 Pt?”

W związku z zadaniem powyższego pytania Sąd postanowił rozprawę odroczyć.

Rozstrzygana sprawa ma dość skomplikowany stan faktyczny:

Decyzją z dnia 23 czerwca 2006 r. Nr DRTH-WOR-6062-1/06(86) Prezes UKE zobowiązał TP do przygotowania zmian oferty ramowej określającej ramowe warunki umów o dostępie do LLU i związanych z nim udogodnień w zakresie dostępu pełnego i współdzielonego, wprowadzonej z urzędu decyzją Prezesa URTiP (poprzednik Prezesa UKE) z dnia 9 sierpnia 2005 r. Nr DRT-WWM-6062-9/04(109). Decyzja z dnia 23 czerwca 2006 r. została następnie utrzymana w mocy decyzją Prezesa UKE z dnia 4 października 2006 r. Nr DRTH-WOR-6062-1/06(112).

Powyższe decyzje, tj. zarówno z dnia 23 czerwca 2006 r., która miała nadany rygor natychmiastowej wykonalności, jak i z dnia 4 października 2006 r., są również przedmiotem skargi do sądu administracyjnego. Orzeczenia wydane w tamtej sprawie przed sądem administracyjnym nadal są nieprawomocne z uwagi na fakt, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) pierwszy raz rozpoznając skargę TP na decyzję z dnia 23 czerwca 2006 r., a także na decyzję z dnia 4 października 2006 r., w wyroku z dnia 12 marca 2007 r. sygn. VI SA/Wa 2190/06 oddalił skargę TP.

Następnie NSA na skutek skargi kasacyjnej wniesionej przez TP w wyroku z dnia 20 marca 2008 r. sygn. II GSK 367/07 uchylił wyrok WSA i przekazał sprawę sądowi do ponownego rozpoznania. WSA, ponownie rozpoznając skargę TP, w wyroku z dnia 17 września 2008 r. sygn. VI SA/Wa 1047/08 uchylił zarówno decyzję z dnia 23 czerwca 2006 r., jak i utrzymującą ją w mocy decyzję z dnia 4 października 2006 r. Przy czym ten wyrok zaskarżyli skargami kasacyjnymi zarówno Prezes UKE, jak i Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji. Te skargi nie zostały do dziś rozpoznane przez NSA, a zatem powyższa sprawa nie jest prawomocnie zakończona.

Opisywana sprawa, jak wskazał NSA, ma znaczenie o tyle, że decyzje skarżone w niniejszej sprawie są niejako jej następstwem. Bowiem po decyzji z dnia 23 czerwca 2006 r. TP wystąpiła z wnioskiem o zatwierdzenie projektu oferty ramowej określającej ramowe warunki dotyczące usług o dostępie do LLU i związanych z tym udogodnień w zakresie dostępu pełnego i współdzielonego. Prezes UKE decyzją z dnia 5 października 2006 r. zmienił i zatwierdził projektu oferty LLU. Natomiast po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, Prezes UKE decyzją z dnia 3 kwietnia 2007 r. uchylił w części oraz w pozostałym zakresie utrzymującą w mocy decyzję Prezesa UKE z dnia 5 października 2006 r. Tych właśnie decyzji dotyczyła rozprawa przed NSA w dniu 7 kwietnia 2009 r.

NSA w składzie rozpoznającym skargę kasacyjną TP nabrał uzasadnionych wątpliwości, czy sprawa, która jest przedmiotem rozważań, jest sprawą dotycząca nałożenia obowiązku regulacyjnego. Ma to istotne znaczenie w przypadku określenia właściwości sądu do rozpoznania takiej skargi. Zdaniem Sądu, występujący w sprawie pełnomocnicy mają pełną świadomość, że obydwie decyzje Prezesa UKE będące w niniejszej sprawie przedmiotem skargi do WSA, a następnie skargi kasacyjnej do NSA, są decyzjami wydanymi na skutek decyzji Prezesa UKE z dnia 23 czerwca 2006 r., utrzymanej następnie w mocy decyzją Prezesa UKE z dnia 4 października 2006 r. Powyższe decyzje, tj. zarówno z dnia 23 czerwca 2006 r., która miała nadany rygor natychmiastowej wykonalności, jak i z dnia 4 października 2006 r., są również przedmiotem skargi do sądu administracyjnego, a orzeczenia wydane w tamtej sprawie przed sądem administracyjnym nadal są nieprawomocne.

Decyzje będące przedmiotem niniejszej sprawy, są, zdaniem NSA, decyzjami „wykonującymi” decyzję z dnia 23 czerwca 2006 r. Jednakże, w opinii Sądu, cały spór między Prezesem UKE a TP sprowadza się do nałożenia obowiązku regulacji cen, gdyż zarzut skargi kasacyjnej się do tego sprowadza.

Decyzja z dnia 5 października 2006 r., tj. pierwsza wydana w niniejszej sprawie, oparta jest na art. 42 ust. 1 Pt, a jest to przepis, który jest objęty dyspozycją art. 25 ust. 4 Pt, który stanowi natomiast o obowiązkach regulacyjnych. W związku z tym skład NSA rozpoznający niniejszą skargą kasacyjną nabrał uzasadniony wątpliwości, czy należy uznać, że sprawy dotyczące zatwierdzenia zmiany projektu oferty ramowej są sprawami z zakresu obowiązku regulacyjnego, co ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia właściwości sądu.

Sygnatura akt II GSK 786/08

Metryka ze strony archiwalnej