- Archiwum

SA uchylił decyzję Prezesa UKE

Wyrok w sprawie apelacji TP Emitel dotyczącej decyzji nakładającej obowiązki regulacyjne na rynku świadczenia usługi transmisji programów radiofonicznych lub telewizyjnych użytkownikom końcowym.

W dniu 14 października 2011 r. przed Sądem Apelacyjnym odbyła się rozprawa w sprawie  apelacji TP Emitel sp. z o.o. od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Ochrony Konkurencji Konsumentów z dnia 16 października 2008 r. utrzymującego w mocy decyzję Prezesa UKE z dnia 9 listopada 2006 r., nr. DRTD-SMP-6043-9/06(34), którą  Prezes UKE ustalił, że na rynku świadczenia usługi transmisji programów radiofonicznych lub telewizyjnych użytkownikom końcowym nie występuje skuteczna konkurencja, wyznaczył TP Emitel sp. z o.o. jako przedsiębiorcę zajmującego znaczącą pozycję na tym rynku oraz nałożył na TP Emitel sp. z o.o. obowiązki regulacyjne. Sąd Apelacyjny rozpatrywał sprawę apelacji od wyroku  ponownie, gdyż wcześniejszy wyrok oddalający apelację TP Emitel sp. z o.o. został uchylony wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2011 r.

Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu Okręgowego Sądu Ochrony Konkurencji Konsumentów z dnia 16 października 2008 r. w ten sposób, iż uchylił zaskarżoną decyzję Prezesa UKE.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, iż niezasadne były podnoszone przez TP Emitel sp. z o.o. zarzuty naruszenia art. 18 Prawa telekomunikacyjnego (dalej „Pt") w związku z art. 7 Dyrektywy ramowej poprzez zaniechanie przeprowadzenia ponownego  postępowania konsolidacyjnego przed Komisją Europejską, co do  projektu decyzji w sytuacji, gdy w przesłanym do Komisji Europejskiej w ramach postępowania konsolidacyjnego projekcie Decyzji przewidziano nałożenie obowiązków regulacyjnych określonych w art. 34,36,38,39,40 oraz 42 Pt wydana natomiast decyzja nakładała na Powoda obowiązki określone w art. 34,36,37,38,40 oraz 42.  TP Emitel sp. z o.o. wywodził,
iż w sytuacji kiedy Prezes UKE zrezygnował z nałożenia jednego obowiązku, o którym mowa w art. 39 Pt oraz nałożył na Powoda obowiązek z art. 37 Pt, który nie został przewidziany w przesłanym do KE projekcie Decyzji, Organ winien ponownie przeprowadzić postępowanie konsolidacyjne.

Zdaniem Sądu zarzut ten jest niezasadny na bazie niniejszej sprawy, gdyż obowiązek określony w art. 37 Pt - „obowiązek ogłaszania lub udostępniania informacji w sprawach zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego, dotyczących informacji księgowych, specyfikacji technicznych sieci i urządzeń telekomunikacyjnych, charakterystyki sieci, zasad i warunków świadczenia usług oraz korzystania z sieci, a także opłat" jest obowiązkiem, którego nałożenie nie ma wpływu na stosunki handlowe pomiędzy państwami członkowskimi.

A zatem skoro art. 7 ust. 3 Dyrektywy ramowej mówi o konieczności poddania procedurze konsolidacyjnej rozstrzygnięć, które mogą  „oddziaływać na wymianę handlową pomiędzy państwami członkowskimi" natomiast art. 18 Pt mówi o rozstrzygnięciach, które „mogą mieć wpływ na stosunki handlowe miedzy państwami członkowskimi" to stwierdzić należy, iż nałożenie obowiązku określonego w art. 37 Pt nie wymaga przeprowadzenia postępowania konsolidacyjnego. 
Sąd wskazał również, iż w Prezes UKE nie był zobowiązany do przeprowadzenia ponownie postępowania konsolidacyjnego odnośnie „zdjęcia" obowiązków określonych w art. 39 Pt
tzn. obowiązku kalkulacji uzasadnionych kosztów świadczenia dostępu telekomunikacyjnego, oraz stosowania opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego, uwzględniających zwrot uzasadnionych kosztów operatora, gdyż w zaskarżonej decyzji Prezes UKE nałożył na TP Emitel sp. z o.o. inny obowiązek kosztowy, określony w art. 40 Pt - obowiązek ustalania opłat w oparciu o ponoszone koszty.

Za zasadny natomiast Sąd Apelacyjny uznał zarzut wydania decyzji z naruszeniem art. 25 ust. 2 Pt w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania skarżonej decyzji poprzez wydanie decyzji pomimo braku porozumienia w sprawie jej treści pomiędzy Prezesem UKE i Prezesem UOKiK. Sąd wskazał, iż ze stanowiska Prezesa UOKiK przedstawionego w postanowieniu z dnia 10 października 2006 r.  wynika, iż organ ten w sposób odmienny zdefiniował rynek właściwy będący przedmiotem analizy zakończonej wydaniem zaskarżonej decyzji niż dokonał tego Prezes UKE, a zatem między Prezesem UKE i Prezesem UOKiK nie doszło do porozumienia, o którym mowa w art. 25 ust. 2 Pt.

Sąd dodał również, iż w jego ocenie przyjęta w decyzji definicja rynku jest błędna i podziela w tym zakresie spostrzeżenia Prezesa UOKiK wyrażone w postanowieniu z dnia 10 października 2006 r.

Sygn. akt VI ACa 750/11

Metryka ze strony archiwalnej