- Archiwum

Sąd Najwyższy rozstrzygnął zagadnienie prawne

Sąd Najwyższy rozstrzygnął zagadnienie prawne, które wyłoniło się w toku postępowania przez Sądem Apelacyjnym w Warszawie, w sprawie z apelacji T-Mobile Polska S.A..

17 lutego 2016 r. przed Sądem Najwyższym miała miejsce rozprawa w celu rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości, które wyłoniło się w toku postępowania przez Sądem Apelacyjnym w Warszawie, w sprawie z apelacji T-Mobile Polska S.A. (poprzednio Polska Telefonia Cyfrowa S.A.; dalej „T-Mobile”) od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 21 marca 2014 r. sygn. akt XVII AmT 10/12, oddalającego odwołanie T-Mobile od decyzji Prezesa UKE z dnia 2 sierpnia 2011 r. nr DKE-WPP-621-2/11(32) nakładającej na T-Mobile karę pieniężną w wysokości 5 000 000 zł w związku z niewypełnianiem obowiązku uzyskania zgody abonenta lub użytkownika końcowego przy przeprowadzaniu loterii promocyjnej pod nazwą „Czy stałeś się dzisiaj milionerem?”.

Na podstawie art. 390 § 1 k.p.c. SA postanowieniem z dnia 13 maja 2015 r. sygn. akt: VI ACa 897/14, przedstawił SN zagadnienie prawne o następującej treści:

„czy dopuszczalne jest nałożenie kary pieniężnej, na podstawie art. 209 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 16 lipca 2004r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. nr 171 poz. 1800 ze zm.) w związku

z art. 172 ust. 1 i art. 174 pkt 1 tej ustawy, na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, w sytuacji gdy zlecił on przeprowadzenie akcji promującej jego usługi innemu podmiotowi, który wykonał to zlecenie używając dla celów marketingu bezpośredniego automatycznych systemów wywołujących bez uzyskania na to zgody abonentów lub użytkowników końcowych będących adresatami takich działań?”.

SN uchwałą z dnia 17 lutego 2016 r. sygn. akt: III SZP 7/15 udzielił odpowiedzi twierdzącej na ww. zagadnienie prawne, stwierdzając mianowicie, że: Artykuł 209 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. nr 171 poz. 1800 ze zm.) w związku z art. 172 ust. 1 i art. 174 pkt 1 tej ustawy, może być podstawą nałożenia kary pieniężnej na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, w sytuacji gdy zlecił on przeprowadzenie akcji promującej jego usługi innemu podmiotowi, który wykonał to zlecenie używając dla celów marketingu bezpośredniego automatycznych systemów wywołujących bez uzyskania na to zgody abonentów lub użytkowników końcowych będących adresatami takich działań i korzystając z bazy abonentów i użytkowników końcowych przekazanych podmiotowi przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego.

Treść powyższej uchwały SN została przytoczona z ustnych motywów rozstrzygnięcia.

W ustnych motywach uzasadnienia rozstrzygnięcia SN zauważył, że literalna wykładnia art.172 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego (dalej „Pt”), nie daje podstaw do zawężania określonego w nim zakresu podmiotowego, jedynie do podmiotów faktycznie używających automatycznych systemów wywołujących. W świetle art.172 ust. 1 Pt w brzmieniu aktualnym na dzień wydania Decyzji: „Zakazane jest używanie automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego, chyba że abonent lub użytkownik końcowy uprzednio wyraził na to zgodę.”. Zdaniem SN ten względny zakaz został skonstruowany pod względem podmiotowym szeroko, a mianowicie dotyczy on nie tylko podmiotu faktycznie używającego automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego, lecz również, a nawet przede wszystkim, przedsiębiorców telekomunikacyjnych, którzy sami bezpośrednio używają automatycznych systemów wywołujących, bądź zlecają ich używanie wyspecjalizowanym podmiotom świadczącym usługi przekazywania komunikatów SMS oraz IVR, jak w niniejszej sprawie.

W ocenie SN na akceptację zasługuje pogląd Prezesa UKE, że za wyżej przedstawionym rozumieniem obowiązku administracyjnego określonego w analizowanym art. 172 ust. 1 Pt, przemawia okoliczność, że przedmiotowe zgody są wymagane od abonentów lub użytkowników końcowych przedsiębiorcy telekomunikacyjnego (w tym przypadku T-Mobile), rozumianych zgodnie z definicjami zawartymi w art. 2 pkt 1 i 50 Pt.

Stosownie do ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego abonenci i użytkownicy końcowi sieci T-Mobie stanowili grupę docelową przeprowadzonej loterii promocyjnej pod nazwą „Czy stałeś się dzisiaj milionerem?”. Co istotne ich baza danych obejmująca m.in. numery, a także informacje w zakresie udzielonej zgody na przekazywanie treści marketingowych, zostały przekazane przez T-Mobile podmiotowi zewnętrznemu, który technicznie/faktycznie użył dla celów marketingu bezpośredniego automatycznych systemów wywołujących. Trzeba również mieć na uwadze, że podmiot który wykonał to zlecenie używając automatycznych systemów wywołujących, nie był w niniejszej sprawie uprawniony do weryfikacji dostarczonej przez T-Mobile bazy danych jej abonentów lub użytkowników końcowych.

Prawidłowe ustalenie zakresu podmiotowego obowiązku (zakazu) przewidzianego w art. 172 ust. 1 Pt, usuwa jednocześnie jakiekolwiek wątpliwości związane z zastosowaniem normy sankcjonującej z art. 209 ust. 1 pkt 25 Pt i nałożeniem przez organ regulacyjny na T-Mobile kary pieniężnej.

Szersze motywy uchwały znajdą się w jej pisemnym uzasadnieniu.

Zgodnie z art. 390 § 2 k.p.c. uchwała SN rozstrzygająca zagadnienie prawne wiąże w danej sprawie.

Metryka ze strony archiwalnej