- Archiwum

SN oddalił skargę kasacyjną PTC

Wyrok w sprawie świadczenia usługi zakańczania połączeń głosowych w ruchomej publicznej sieci telefonicznej Polskiej Telefonii Cyfrowej.

W dniu 7 lipca 2011 r. Sąd Najwyższy rozpoznał skargę kasacyjną Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 października 2008 r. sygn. akt VI ACa 315/08 w sprawie odwołania PTC od decyzji z dnia 17 lipca 2006 r. sygn. DRTD-SMP-6043-2/06. Decyzją tą Prezes UKE:

•   ustalił, iż na rynku świadczenia usługi zakańczania połączeń głosowych w ruchomej publicznej sieci telefonicznej PTC, zgodnym z obszarem sieci, w której następuje zakończenie połączenia nie występuje skuteczna konkurencja;
•  wyznaczył PTC, jako przedsiębiorcę zajmującego pozycję znaczącą na rynku świadczenia usługi zakańczania połączeń głosowych w sieci telefonicznej PTC, zgodnym z obszarem sieci, w której następuje zakończenie połączenia;
• nałożył na PTC z siedzibą w Warszawie obowiązki regulacyjne wskazane w treści art. 34, 36, 37 i 40 Pt w celu świadczenia przedsiębiorcom telekomunikacyjnym usługi zakańczania połączeń głosowych w ruchomej publicznej sieci telefonicznej PTC.

Sąd Okręgowy - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyrokiem z dnia 10 lipca 2007 r. oddalił odwołanie PTC od decyzji Prezesa UKE i odrzucił zażalenie PTC od postanowienia Prezesa UOKiK wydanego w trakcie postępowania prowadzonego przez Prezesa UKE.

Wyrok ten zaskarżyła apelacją PTC.

Wyrokiem z dnia 17 października 2008 r. Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 10 lipca 2007 r. w ten sposób, że zmienił decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 17 lipca 2006 r. DRTD-SMP-6043-2/06 w punkcie II. w ten tylko sposób, że w miejsce zwrotu: „na rynku świadczenia usługi zakańczania połączeń głosowych w sieci telefonicznej Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o." wpisał: „na rynku świadczenia usługi zakańczania połączeń głosowych w ruchomej publicznej sieci telefonicznej Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o." 2) w pozostałej części odwołanie oddala", a także oddalił apelację w pozostałej części.

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniosła wyłącznie PTC.

W toku rozpoznania sprawy Sąd Najwyższy, mając wątpliwości co do wykładni prawa wspólnotowego, przedstawił Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej następujące pytanie prejudycjalne:

Czy art. 58 [aktu przystąpienia z 2003 r.] umożliwia powoływanie się wobec jednostek w państwie członkowskim na postanowienia [wytycznych z 2002 r.], które to wytyczne, zgodnie z art. 16 ust. 1 [dyrektywy 2002/21], krajowy organ regulacyjny powinien mieć przede wszystkim na uwadze, przeprowadzając analizę odnośnych rynków, w przypadku gdy wytyczne te nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku tego państwa, w sytuacji, gdy język ten jest językiem urzędowym Unii Europejskiej?.

W dniu 12 maja 2009 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C- 410/09 (Polska Telefonia Cyfrowa) wydał następujący Wyrok:

Artykuł 58 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej powinien być interpretowany w ten sposób, że ów przepis nie sprzeciwia się temu, aby krajowy organ regulacyjny mógł powoływać się na wytyczne Komisji dotyczące analizy rynku i oceny znacznej pozycji rynkowej w zastosowaniu wspólnotowych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej w decyzji, na mocy której organ ten nakłada na operatora usług łączności elektronicznej określone obowiązki regulacyjne, pomimo tego, że wytyczne te nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku państwa członkowskiego, którego dotyczy sprawa, nawet gdy język ten jest językiem urzędowym Unii.

Ogłoszonym w dniu 7 lipca 2011 r. wyrokiem Sąd Najwyższy oddalił wniesioną przez PTC skargę kasacyjną.

Sąd Najwyższy wskazał, iż wyrok Trybunału z dnia 12 maja 2011 r. stanowił prejudykat w niniejszej sprawie, a wykładnia dokonana przez TSUE była wiążąca. Sąd Najwyższy wskazał, że chodzi o akt unijny niemający charakteru normatywnego. W powyższym wyroku Trybunał uznał bowiem, iż ww. wskazane Wytyczne Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynków i oceny znaczącej pozycji rynkowej nie przewidują żadnych obowiązków, które mogłyby zostać nałożone bezpośrednio lub pośrednio na jednostki. Oznacza to, iż w niniejszej sprawie nie doszło w związku z tym do naruszenia praw strony. SN wskazał ponadto, iż akt prawny, mimo braku tłumaczenia na język polski, był opublikowany w innych językach oraz był udostępniony stronom w tłumaczeniu dokonanym przez organ.

Sąd Najwyższy nie uznał za zasadną drugiej podnoszonej przez powoda podstawy kasacyjnej dotyczącej braku możliwości zaskarżenia postanowienia Prezesa UOKIK wydawanego w ramach tzw. procedury konsultacji. Prawo telekomunikacyjne stanowi, iż od takiego postanowienia nie przysługuje zażalenie. Sąd Najwyższy wskazał, iż stanowi to odejście przez ustawodawcę od reguł postępowania administracyjnego dotyczącego współdziałania dwóch organów. Sad Najwyższy wskazał to Prezes UKE jest jedynym gospodarzem takiego postępowania. Prezes UKE w ramach współdziałania bierze pod uwagę element współdziałania. Współdziałanie takie musi być rzeczywiste. W sensie merytorycznym oznacza to, że postanowienie Prezesa UOKiK, mimo że w osobny sposób nie jest zaskarżalne, nie pozbawia strony prawa do sądu. Postanowienie to, podobnie jak w procedurze cywilnej podlega bowiem ocenie w ramach rozpoznania odwołania od decyzji. Sądy pierwszej i drugiej instancji nie uchyliły się jednak od takiej oceny i uznały prawidłowość takiego postanowienia.

Wyrok jest prawomocny.

Sygn. akt III SK 16/09

Metryka ze strony archiwalnej