- Archiwum

SOKiK utrzymał karę dla TP

Sąd oddalił odwolanie TP S.A. od kary nałożonej przez Prezesa UKE za nieprzedłożenie do zatwierdzenia zmiany regulaminu świadczenia usługi promocyjnej „neostrada tp - megaInternet".

W dniu 11 lipca 2008 r. odbyła się rozprawa przed Sądem Okręgowym w Warszawie, Sąd Ochrony Konkurencji o Konsumentów w celu rozpoznania odwołania  od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 27 lipca 2007 r. nakładającej na TP S.A. karę pieniężną w wysokości 200.000 zł  za nieprzedłożenie do zatwierdzenia zmiany regulaminu świadczenia usługi promocyjnej „neostrada tp - megaInternet" trwającej w okresie od 16 października 2006 r.  do 30 kwietnia 2007 r. oraz jej cennika z uzasadnieniem.

SOKiK po rozpoznaniu sprawy oddalił odwołanie powoda  oraz orzekł o kosztach postępowania.

W ustnych motywach wyroku Sąd wskazał, że żaden z podnoszonych przez powoda zarzutów nie zasługiwał na uwzględnienie.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 210 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego  w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 KPA Sąd podzielił stanowisko wyrażone w  podjętej przez Sąd Najwyższy w dniu 20 lutego 2008 r. uchwale (sygn. III SZP 1/08), w której Sąd odpowiadając na pytanie prawne skierowane przez Sąd Apelacyjny w Warszawie stwierdził, że  sąd powszechny rozpoznający sprawy z odwołań od decyzji Prezesa UKE nie jest kompetentny do badania legalności aktu powołania Prezesa UKE.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 201 prawa telekomunikacyjnego  poprzez wydanie przez Prezesa UKE decyzji nakładającej na TP karę pieniężną z pominięciem przeprowadzenia kontroli w trybie art. 199 Prawa telekomunikacyjnego  Sąd stwierdził, iż z art. 209 Prawa telekomunikacyjnego nie wynika obowiązek przeprowadzenia kontroli wskazanej w art. przed wydaniem decyzji o nałożeniu kary.

W zakresie zarzutu naruszenia prawa materialnego, tj. art. 221 ust. 1 pkt 1 lit. l w zw. z art. 46 ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 48 ust. 1 prawa telekomunikacyjnego w zw. z art. 27 Dyrektywy ramowej i art. 16 Dyrektywy o usłudze powszechnej poprzez błędną jego wykładnie, polegającą na przyjęciu, że na powodzi spoczywa obowiązek określony w art. 46 ust. 3 pkt 4 i art. 48 ust. 1 ustawy Pt Sąd stwierdził, iż przedmiotowa  usługa świadczona przez TP S.A. mieści się w dyspozycji  art. 46 ust. 3 pkt 4 natomiast podniesioną w odwołaniu  argumentację powoda uznał za bezzasadną.

Odnosząc się do zarzutu, iż orzeczona kara jest rażąco wygórowana Sąd stwierdził, że  nie znalazł powodów aby podzielić takie stanowisko, uznał ponadto, że wymierzona kara w stosunku  do przychodów TP S.A. jest „minimalna". 

Metryka ze strony archiwalnej