- Archiwum

Uchwała Sądu Najwyższego

Uchwała Sądu Najwyższego w sprawie kary pieniężnej dla Telekomunikacji Internetowej sp. z o.o..

W dniu 21 stycznia 2016 r. przed Sądem Najwyższym miała miejsce rozprawa w celu rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości, które wyłoniło się w toku postępowania przez Sądem Apelacyjnym w Warszawie, w sprawie z apelacji Prezesa UKE od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 22 kwietnia 2014 r. sygn. akt: XVII AmT 4/13, uchylającego na skutek odwołania Telekomunikacji Internetowej sp. z o.o. z siedzibą we Wrocławiu, decyzję Prezesa UKE z dnia 1 sierpnia 2012 r. nr OWR-WKT-621-67/12(7), nakładającą na Powoda karę pieniężną w wysokości 7 000 PLN za niewypełnienie obowiązku sprawozdawczego za rok 2010, określonego w art. 7 ust. 2 Pt.

Sąd I instancji zakwestionował podstawę prawną Decyzji, stwierdzając, że w dacie wydania Decyzji, tj. dnia 1 sierpnia 2012 r., przepis art. 209 ust. 1 pkt 1 Pt, zgodnie z jego literalnym brzmieniem, sankcjonował karą pieniężną jedynie delikt polegający na udzieleniu niepełnych lub nieprawdziwych informacji lub dostarczeniu dokumentów zawierających takie informacje. Dlatego „Kwestia sporna dotyczyła w niniejszej sprawie wykładni tego przepisu w wersji obowiązującej od dnia 17 lipca 2010 r. do dnia 20 stycznia 2013 r., a ściśle - możliwości objęcia jego zakresem przedmiotowym zachowania przedsiębiorcy polegającego na niewypełnieniu w ogóle obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą, a nie tylko wypełnieniu tego obowiązku w sposób niepełny, czy wadliwy.”

Na podstawie art. 390 § 1 k.p.c. SA postanowieniem z dnia 23 czerwca 2015 r. sygn. akt: VI ACa 1178/14, przedstawił SN zagadnienie prawne o następującej treści: „Czy art. 209 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (tj. Dz. U. z 2014 r., poz. 243 ze zm.) w brzmieniu wynikającym z art. 71 pkt 11 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675), obowiązującym od dnia 17 lipca 2010 r. do dnia 20 stycznia 2013 r., może być podstawą nałożenia kary pieniężnej na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który nie wypełnił obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą - Prawo telekomunikacyjne?”.

SN uchwałą z dnia 21 stycznia 2016 r. sygn. akt: III SZP 4/15 udzielił odpowiedzi twierdzącej na ww. zagadnienie prawne, stwierdzając mianowicie, że: „Artykuł 209 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (tj. Dz. U. z 2014 r., poz. 243 ze zm.) w brzmieniu wynikającym z art. 71 pkt 11 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675), obowiązującym od dnia 17 lipca 2010 r. do dnia 20 stycznia 2013 r., może być podstawą nałożenia kary pieniężnej na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który nie wypełnił obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą - Prawo telekomunikacyjne”

W ustnych motywach uzasadnienia rozstrzygnięcia SN zauważył, że literalny sens art.209 ust. 1 pkt 1 Prawa telekomunikacyjnego (dalej „Pt”) jest nie do pogodzenia z wynikami wykładni systemowej, celowościowej i funkcjonalnej tego przepisu.

Już sama wykładnia systemowa nakazuje odejście od wykładni językowej analizowanego przepisu, ponieważ w konsekwencji niedopatrzenia legislatora, który dokonał nowelizacji art. 209 ust. 1 pkt 1 Pt poprzez nadanie mu brzmienia - „Kto: udziela niepełnych lub nieprawdziwych informacji lub dostarcza dokumenty zawierające takie informacje przewidziane ustawą lub ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych - podlega karze pieniężnej.”- wynikającym z art. 71 pkt 11 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675), obowiązującym od dnia 17 lipca 2010 r. do dnia 20 stycznia 2013 r., dając prymat wykładni językowej tego przepisu, doszłoby de facto do zrównania znamion deliktu przewidzianego art. 209 ust. 1 pkt 1 Pt z hipotezą obowiązującego wówczas art. 209 ust. 1 pkt 3 Pt - „Kto:  udziela informacji określonej w pkt 1 w sposób nieprawdziwy lub niepełny - podlega karze pieniężnej.” - czyniąc art. 209 ust. 1 pkt 1 Pt przepisem zbędnym, co z kolei jest nie do pogodzenia z koncepcją racjonalnego prawodawcy.

W niniejszej sprawie odstąpienie od wykładni literalnej przedmiotowego przepisu nakazuje również wykładnia funkcjonalna, otóż wykonywanie obowiązków informacyjnych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych ma fundamentalne znaczenie dla należytego wywiązywania się przez organ regulacyjny z ustawowych zadań. W ocenie SN z istoty obowiązków informacyjnych wynika, iż oprócz ich prawidłowego wykonania poprzez udzielanie informacji pełnych bądź prawdziwych, jak również przedstawianie dokumentów zawierających takie informacje, warunkiem koniecznym powinno być wykonanie tychże obowiązków w ogóle.

Zdaniem SN jednak najistotniejszą w niniejszej sprawie okolicznością przemawiającą za podjęciem uchwały o treści jak powyżej, jest jednoznacznie wyrażona wola ustawodawcy

w uzasadnieniu rządowego projektu ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675), zgodnie z którą zmiana brzmienia art. 209 ust. 1 pkt 1 Pt miała na celu wprowadzenie możliwości nałożenia kary również za niewypełnienie lub nienależyte wypełnienie obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą z dnia 7 maja 2010 r.

Zmiana brzmienia art. 209 ust. 1 pkt 1 Pt nie miała zatem, pomimo niefortunnego sformułowania przez ustawodawcę, na celu wykluczenia możliwości nałożenia kary pieniężnej za delikt administracyjny polegający na niewypełnieniu obowiązku udzielenia informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych Pt.

Na marginesie głównych rozważań SN zauważył, że błąd legislacyjny został naprawiony przez prawodawcę z dniem 21 stycznia 2013 r. poprzez nadanie art. 209 ust. 1 pkt 1 Pt brzmienia tym razem zgodnego z zamiarem ustawodawcy, tj.: „Kto: nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą lub ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych lub udziela informacji niepełnych lub nieprawdziwych lub dostarcza dokumenty zawierające informacje niepełne lub nieprawdziwe  - podlega karze pieniężnej.”. Jednocześnie został uchylony art. 209 ust. 1 pkt 3 Pt.

Szersze motywy uchwały znajdą się w jej pisemnym uzasadnieniu.

Zgodnie z art. 390 § 2 k.p.c. uchwała SN rozstrzygająca zagadnienie prawne wiąże w danej sprawie.

Metryka ze strony archiwalnej