- Archiwum

Uchylone zobowiązanie do zmiany oferty ramowej

Wojewódzki Sąd Administracyjny ponownie rozpatrując skargę złożoną przez Telekomunikację Polską S.A. uchylił decyzję Prezesa UKE.

W dniu 17 września 2008 r. odbyła się rozprawa przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w sprawie ponownego rozpoznania skargi Telekomunikacji Polskiej S.A. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektonicznej z dnia 4 października 2006 r., utrzymującą w mocy decyzję z 23 czerwca 2006 r. w sprawie zobowiązania TP do przygotowania zmian oferty ramowej określającej ramowe warunki umów o dostępie do lokalnej pętli abonenckiej i związanych z nim udogodnień w zakresie dostępu pełnego i współdzielonego (oferta LLU), wprowadzonej z urzędu decyzją Prezesa URTiP (poprzednik Prezesa UKE) z dnia 9 sierpnia 2005 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny ponownie rozpoznając sprawę uchylił zaskarżone decyzje.

Pierwszy wyrok WSA

Rozpoznając po raz pierwszy skargę TP, Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) wyrokiem z dnia 12 marca 2007 r. oddalił skargę. W uzasadnieniu do tego wyroku Sąd stwierdził, iż „w/w decyzja nie narusza prawa w stopniu uzasadniającym jej uchylenie”.

W jednym ze sformułowanych zarzutów TP stwierdziła, iż Prezes UKE nie mógł na mocy art. 43 ust 2 Prawa telekomunikacyjnego zobowiązać TP do zmian oferty ramowej określającej ramowe warunki umów o dostępie do lokalnej pętli abonenckiej, gdyż na mocy przepisów przejściowych TP jest zobowiązana do realizacji obowiązków wynikających z ustawy w zakresie określonym w art. 221 ust.1 pkt 1,3 i 4 przez okres do uprawomocnienia się decyzji, o których mowa w art. 25 (do zakończenia analizy rynków i wydania decyzji o obowiązkach regulacyjnych). Z uwagi na to, iż katalog obowiązków wymieniony w art. 221 ust.1 jest zamknięty i nie ma w nim wymienionego art. 43 ust 2 Prezes UKE nie może w tym okresie nałożyć obowiązku w oparciu o art. 43 ust 2.

Sąd oddalając skargę TP, w zakresie tego zarzutu podzielił stanowisko Prezesa UKE przedstawione w odpowiedzi na skargę, iż z art. 43 ust 2 nie wynika obowiązek dla operatora, ale uprawnienie po stronie organu do zobowiązania operatora do przygotowania zmiany oferty ramowej w całości lub części jeżeli zajdą okoliczności wskazane w tym artykule. A zatem zbędnym było wymienienie art. 43 ust 2 w treści art. 221 ust 1 Prawa telekomunikacyjnego.

Skarga do NSA

Od wyroku WSA z 12 marca 2007 r. TP wniosła skargę kasacyjną. W jej efekcie Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 20 marca 2008 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do WSA do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu do wyroku NSA stwierdził, iż trafnie strona skarżąca zarzuciła Sądowi I instancji naruszenie art. 141 § 4 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zdaniem NSA: „Sąd nie odniósł się w zasadzie do żadnego z problemów prawnych związanych ze stosowaniem art. 43 ust 2 Prawa telekomunikacyjnego  w stosunku do przedsiębiorców telekomunikacyjnych, o których mowa w art. 221 ust 1 i 4 Prawa telekomunikacyjnego. Jedyny wywód, jaki dotyczy art. 43 ust 2 Prawa telekomunikacyjnego w tym aspekcie, to stwierdzenie, że z przepisu tego nie wynika obowiązek dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, ale uprawnienie organu regulacyjnego. Ten argument nie jest dostatecznie przekonywujący zwłaszcza w porównaniu z treścią art. 42 ust 1 Prawa telekomunikacyjnego, który to przepis jest wymieniony w art. 221 ust.1”.

NSA wskazał, iż w sprawie występuje, co najmniej kilka kwestii prawnych wymagających wyjaśnienia.

Pierwsze ze zdefiniowanych przez NSA zagadnień dotyczy tego, czy w związku z tym, iż z art. 221 ust 1 pkt 1 lit j Prawa telekomunikacyjnego wynika, że po wejściu w życie Prawa telekomunikacyjnego na przedsiębiorcy telekomunikacyjnym o pozycji znaczącej ciążył z mocy prawa obowiązek przedstawienia oferty ramowej, to czy obowiązek taki istniał wówczas, gdy w obiegu prawnym funkcjonowała decyzja organu regulacyjnego określająca ramowe warunki umów o dostępie do lokalnej pętli abonenckiej, wydana na podstawie przepisów starego Prawa telekomunikacyjnego z 2000 r.

Drugie sformułowane przez NSA zagadnienie to pytanie, czy na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który przed dniem wejścia w życie nowego Prawa telekomunikacyjnego z 2004 r., był operatorem o znaczącej pozycji, organ regulacyjny może w okresie przejściowym nakładać obowiązki inne niż te, o których mowa w art. 221 ust 1 Prawa telekomunikacyjnego.

Ponadto NSA podniósł trzecie zagadnienie prawne, czy nie wymienienie art. 43 ust 2 Prawa telekomunikacyjnego w katalogu obowiązków wskazanych w art. 221 ust.1 oznacza, że przepis ten ma zastosowanie tylko do ofert ramowych przyjętych na podstawie nowego Prawa telekomunikacyjnego.

Drugi wyrok WSA

Wojewódzki Sąd Administracyjny ponownie rozpatrując tę sprawę 17 września 2008 r. uchylił zaskarżone decyzje Prezesa UKE. W ustnych motywach rozstrzygnięcia na wstępie WSA wskazał, że zgodnie z art. 190 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd, któremu sprawa została przekazana związany jest wykładnią prawa dokonana przez NSA.

W dalszej kolejności WSA stwierdził, iż na bazie obecnie obowiązującego Prawa telekomunikacyjnego mamy do czynienia z „dwoma reżimami” w zakresie nakładanych na operatorów obowiązków. Pierwszy reżim, który jest zasadą, to nakładanie obowiązków w drodze decyzji przez organ. Drugi reżim, który jest wyjątkiem, wprowadzonym na podstawie przepisów przejściowych to reżim obowiązków z mocy ustawy w okresie przejściowym, tzn. do uprawomocnienia się decyzji o, których mowa w art. 25 Prawa telekomunikacyjnego. Zgodnie z art. 221 ust 2 obowiązki nałożone mocą prawa, wymienione w art. 221 ust 1 są równoważne z obowiązkami nałożonymi decyzją Prezesa UKE.

Sąd uznał, że nałożenie na operatorów obowiązków z mocy samego prawa, w oparciu o art. 221 ust.1 jest wyjątkiem od generalnej zasady nakładania obowiązków w drodze decyzji oraz stanął na stanowisku, że wyjątków nie można rozszerzać. A zatem skoro art. 43 ust 2 (na mocy, którego TP została zobowiązana do przedstawienia zmiany oferty ramowej) nie został wymieniony w katalogu art. 221 ust 1, to nie może on być stosowany w okresie przejściowym.

Należy wskazać, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny mimo podkreślenia, że jest związany wykładnią prawa dokonaną przez Sąd drugiej instancji, podając motywy orzeczenia nie odniósł się do żadnego ze sformułowanych przez NSA zagadnień prawnych. Stanął na odmiennym stanowisku, niż poprzednio rozstrzygający skład sędziowski, iż z art. 43 ust 2 wynikają jednak obowiązki po stronie operatora i skoro przepis ten nie jest wymieniony w art. 221 ust 1 Prawa telekomunikacyjnego to nie można go stosować w okresie przejściowym.

Sygn. akt VI SA/Wa 1047/08

Metryka ze strony archiwalnej