- Archiwum

5 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ogłosił wyrok w sprawie skargi Krajowej Izby Gospodarczej Elektroniki i Telekomunikacji na decyzję Prezesa UKE z dnia 15 lipca 2013 r.

W Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie (WSA) odbyła się publikacja wyroku w sprawie ze skargi Krajowej Izby Gospodarczej Elektroniki i Telekomunikacji na decyzję Prezesa UKE z dnia 15 lipca 2013 r. Nr DHRT-WORK-6082-14/11(138) - Decyzja II, utrzymującą w mocy decyzję Prezesa UKE z dnia 31 stycznia 2012 r. Nr DHRT-WOR-6082-14/11(26) - Decyzja I, zobowiązującą Telekomunikację Polską S.A. (obecnie Orange Polska S.A.) do przygotowania projektu zmiany „Oferty ramowej określającej ramowe warunki dostępu telekomunikacyjnego w zakresie rozpoczynania i zakańczania połączeń, hurtowego dostępu do sieci TP, dostępu do łączy abonenckich w sposób zapewniający dostęp pełny lub współdzielony oraz dostęp do łączy abonenckich poprzez węzły sieci telekomunikacyjnej na potrzeby sprzedaży szerokopasmowej transmisji danych” (Oferta SOR) w zakresie zmiany postanowień dotyczących stawki za zakończenie połączenia, płaskiej stawki interkontektowej, usługi zakończenia połączenia do numerów alarmowych, ruchu międzysieciowego rozliczanego ryczałtowo oraz opłaty za przeniesienia numeru.

Wyrokiem z dnia 5 maja 2014 r. WSA oddalił skargę KIGEiT.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia WSA stwierdził, iż w niniejszej sprawie przede wszystkim jego rolą było zbadanie, czy rzeczywiście zachodziły okoliczności uzasadniające wydanie Decyzji I i Decyzji II, a mianowicie zmiana zapotrzebowania na usługi lub zmiana warunków rynkowych, do których to okoliczności odwołuje się art. 43 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego. W ocenie WSA, Prezes UKE, wydając Decyzję I i Decyzję II, wykazał, że wystąpiły okoliczności wskazane w art. 43 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego.

Wbrew zarzutom KIGEiT, Prezes UKE trafnie uzasadnił, dlaczego zidentyfikowane przez niego zmiany zapotrzebowania na usługi i zmiany warunków rynkowych powinny znaleźć odzwierciedlenie w Ofercie SOR. W szczególności w sposób jednoznaczny wykazał, iż zachodzą określone zmiany w zachowaniach użytkowników końcowych wskazujące na zmianę zapotrzebowania na usługi, które uzasadniają odstąpienie od dotychczas funkcjonującego podziału na okresy taryfikacyjne.

Odnosząc się do zarzutu KIGEiT, iż działania regulacyjne Prezes UKE nie mogą być utożsamiane ze zmianami warunków rynkowych, do których odwołuje się art. 43 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego, WSA stwierdził, że nie podziela tego poglądu. Zdaniem Sądu zmiana zapotrzebowania na usługi lub zmiana warunków rynkowych może być również konsekwencją działalności regulacyjnej Prezesa UKE, a przepis art. 43 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego nie zawiera w tym zakresie żadnych ograniczeń.

W ocenie WSA jako nietrafny należy uznać zarzut KIGEiT, iż Prezes UKE w uzasadnieniu Decyzji II w istocie określił opłatę za usługę zakończenia połączenia w sieci telekomunikacyjnej Orange Polska S.A. (tj. stawkę FTR). W tym zakresie WSA stwierdził, że wbrew twierdzeniom KIGEiT, Prezes UKE nie określił w Decyzji II stawki FTR, a przedmiotowa decyzja nie jest oparta na art. 40 Prawa telekomunikacyjnego.

Zdaniem WSA nie ulega wątpliwości, że jeżeli czynności, których dokonuje Orange Polska S.A. w związku z przeniesieniem numeru, pociągają za sobą koszty, to uzasadnione jest ich odzyskanie w stosownej opłacie. Dotyczy to również przypadku realizacji usługi WLR wraz z przeniesieniem numeru i nie stoi temu na przeszkodzie brzmienie art. 41 Prawa telekomunikacyjnego.  Nieuzasadniony jest więc zarzut KIGEiT, że Prezes UKE, wydając Decyzję I i Decyzję II, naruszył ten przepis.

Ponadto WSA wskazał, że Prezes UKE w sposób szczegółowy i prawidłowy uzasadnił Decyzję I i Decyzję II, stąd też nie zasługuje na uwzględnienie podniesiony przez KIGEiT zarzut naruszenia art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 1 i 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Szersze motywy rozstrzygnięcia znajdą się w pisemnym uzasadnieniu wyroku.

Wyrok nie jest prawomocny.

Sygn. VI SA/Wa 2624/13