- Archiwum

W dniu 24 lipca 2014 r. przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym (dalej „WSA”) odbyła się rozprawa ze skargi Radio Muzyka Fakty Sp. z o.o. („RMF”) na decyzję Prezesa UKE z dnia 8 listopada 2013 r. nr DZC-WKT-5153-72/13(11) oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 24 maja 2013 r. nr DZC-WRT-5153-72/13(3) w przedmiocie udzielenia interpretacji odnośnie obowiązku wnoszenia opłat za prawo do dysponowania częstotliwością.

Wskazać należy, iż w niniejszej sprawie RMF wniosła o wydanie interpretacji w zakresie podstawy uiszczania opłat telekomunikacyjnych, o których mowa w art. 185 ustawy Prawo telekomunikacyjne (dalej „Pt”). W odpowiedzi na powyższy wniosek Prezes UKE decyzją z dnia 24 maja 2013 r. DZC-WRT-5153-72/13(3), utrzymaną następnie w mocy decyzją z dnia 8 listopada  2013 r. nr DZC-WKT-5153-72/13(11) udzielił następującej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania ww. przepisu:

1. Uprawnieniem, z którym wiąże się obowiązek uiszczania opłaty rocznej za prawo do dysponowania częstotliwością, o której mowa w art. 185 Pt, jest rezerwacja częstotliwości, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3 poniżej.
2. W przypadku, gdy podmiot nie posiada rezerwacji częstotliwości, ale uzyskał prawo do ich wykorzystywania w pozwoleniu radiowym, podstawą naliczenia wyżej wymienionej opłaty jest to pozwolenie radiowe, zgodnie z art. 185 ust. 3 Pt.
3. W przypadku, w którym podmiot posiada rezerwację określonych częstotliwości wraz z określonymi warunkami ich wykorzystania oraz pozwolenie radiowe dotyczące tych częstotliwości, ale określające inne niż rezerwacja tych częstotliwości warunki ich wykorzystywania, wówczas podmiot ten zobowiązany jest do:

• uiszczenia opłaty rocznej za prawo do dysponowania częstotliwością na podstawie art. 185 ust. 1 Pt z tytułu uzyskania prawa do dysponowania częstotliwości wynikającego z ww. rezerwacji częstotliwości, oraz jednocześnie do
• uiszczenia opłaty rocznej za prawo do dysponowania częstotliwością na podstawie art. 185 ust. 3 Pt z tytułu posiadania uprawnienia do wykorzystywania częstotliwości wynikającego z ww. pozwolenia radiowego.

RMF wniosła skargę od powyższego rozstrzygnięcia.


WSA wyrokiem oddalił skargę.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, iż w dokonanej przez Prezesa UKE interpretacji art. 185 Pt nie dopatrzył się naruszenia prawa. Zdaniem Sądu Prezes UKE prawidłowo uznał, iż w sytuacji, gdy dany podmiot wykorzystuje częstotliwości w oparciu o dwie odmienne podstawy i na odmiennych warunkach, zasadnym jest, aby ponosił opłaty dwukrotnie. Sąd podkreślił, iż wydając niniejsze rozstrzygnięcie, posiłkował się stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w wyroku z dnia 14 lutego 2012 r. sygn. akt II GSK 1536/10, w którym to wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż: „opłata wiąże się z prawem do dysponowania częstotliwością w konkretnej stacji satelitarnej, a uiszczenie opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością w stacji przy ul. K., o określonych parametrach geograficznych, nie zwalnia z obowiązku uiszczenia opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością w stacji przy ul. S., o odmiennych parametrach geograficznych”.

Sąd wskazał, iż interpretacja przepisów dokonana przez Prezesa UKE w zaskarżonych decyzjach została wydana na bazie obowiązującego w momencie wydania tych decyzji Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością przez komórki organizacyjne, organy i jednostki organizacyjne na potrzeby służb rządowych, zgodnie z którym wysokość opłat była uzależniona od wielkości wykorzystywanego widma. Aktualnie obowiązujące Rozporządzenie z dnia 6 grudnia 2013 r. zmienia ta zasadę, uzależniając wysokość opłat od obszaru, na którym są wykorzystywane częstotliwości, w związku z czym interpretacja zawarta w decyzjach nie ma zastosowania do aktualnego brzmienia przepisów.


Wyrok nie jest prawomocny.