- Archiwum

WSA oddalił skargę TP

Wyrok w sprawie przyznania TP dopłaty do kosztu netto świadczenia usługi powszechnej za rok 2009.

W dniu 19 czerwca 2012 r. odbyła się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie  rozprawa ze skargi Telekomunikacji Polskiej S.A. na decyzję Prezesa UKE z dnia 6 września 2011 r. nr DHRT-WWM-6060-1/10 (131) w przedmiocie przyznania TP dopłaty do kosztu netto świadczenia usługi powszechnej za rok 2009.

WSA oddalił skargę TP.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia WSA odniósł się przede wszystkim do zarzutu skargi dotyczącego rzekomego naruszenia art. 156 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - dalej k.p.a., w zw. z art. 11 ust. 9 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) - dalej u.s.d.g., skutkującego nieważnością Decyzji. Zgodnie bowiem z powołanym art. 11 ust. 9 u.s.d.g. „Jeżeli organ nie rozpatrzy wniosku w terminie, uznaje się, że wydał rozstrzygnięcie zgodnie z wnioskiem przedsiębiorcy, chyba że przepisy ustaw odrębnych ze względu na nadrzędny interes publiczny stanowią inaczej".

W ocenie WSA nie zachodzi jednak podnoszona przez TP nieważność Decyzji, gdyż wskazanego przepisu art. 11 ust. 9 u.s.d.g. nie stosuje się do niniejszej sprawy. Zdaniem Sądu, nie można pomijać faktu, iż art. 11 ust. 9 u.s.d.g. został do niej wprowadzony ustawą z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 47 poz. 278 ze zm.) - dalej „ustawa o świadczeniu usług". Dlatego też, w ocenie Sądu, należy rozpatrywać ten przepis w kontekście przepisów ustawy o świadczeniu usług. Oznacza to, że istota art. 11 ust. 9 u.s.d.g. wyraża się w ułatwieniu działalności przedsiębiorców tylko w zakresie „podejmowania, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej", a nie we wszystkich sprawach administracyjnych. Zdaniem WSA, brzmienie art. 11 ust. 9 u.s.d.g. zatem wprost wskazuje, że nie można go zastosować w niniejszej sprawie.

Sąd zauważył także, że wskazany w art. 11 ust. 9 u.s.d.g. nadrzędny interes publiczny uzasadniający wyłączenie zastosowania przedmiotowej regulacji wynika z kompleksowego unormowania procedury przyznawania dopłaty zawartej w Pt. Przy czym wyłączenie regulacji art. 11 ust. 9 u.s.d.g. przez przepisy ustaw odrębnych nie musi być jednoznaczne. Wystarczy, że za takim wyłączeniem przemawia cel art. 96 Pt służący prawidłowemu zweryfikowaniu, z udziałem biegłego rewidenta, kosztów netto usług wchodzących w skład usługi powszechnej i ustaleniu przez Prezesa UKE ewentualnej kwoty dopłaty. W procedurze przyznawania dopłaty występują okoliczności obiektywne (np. powołanie biegłego w trybie zamówień publicznych), często niezależne od Prezesa UKE, stąd termin 60-dniowy wynikający z art. 96 ust. 3 Pt ma charakter instrukcyjny.

Sąd ponadto podkreślił, że usługa powszechna powinna być dostępna dla wszystkich na terenie całego kraju i z zachowaniem wymaganej jakości. WSA podzielił zatem opinię Prezesa UKE, że jeżeli nie są spełnione wymagania co do jakości usługi powszechnej, uzasadnia to odmowę przyznania dopłaty przedsiębiorcy wyznaczonemu.

Szczegółowe motywy wyroku znajdą się w jego pisemnym uzasadnieniu.

Powyższy wyrok jest nieprawomocny.

Sygn. akt VI SA/Wa 2167/11

Metryka ze strony archiwalnej