- Archiwum

WSA oddalił skargę TP SA

Wyrok w sprawie zmiany projektów instrukcji prowadzenia rachunkowości regulacyjnej oraz opisów kalkulacji kosztów.

W dniu 1 grudnia 2010 r. przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym został  ogłoszony wyrok w sprawie  ze skargi TP SA na decyzję Prezesa UKE z dnia 4 maja 2010 r., nr DHRT-WKO-6090-2/09(74) w sprawie zmiany projektów instrukcji prowadzenia rachunkowości regulacyjnej oraz opisów kalkulacji kosztów.

WSA oddalił skargę TP SA.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia WSA wskazał, iż rozpatrując skargę TP SA Sąd zobowiązany był przeprowadzić kontrolę skarżonej decyzji pod względem jej zgodności zarówno z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego jak i ustawy Prawo telekomunikacyjne oraz Rozporządzenia Ministra transportu i Budownictwa z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie prowadzenia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego rachunkowości regulacyjnej i kalkulacji kosztów usług (dalej: Rozporządzenie kosztowe).

Sąd stwierdził, iż przede wszystkim zaskarżona decyzja została wydana zgodnie z przepisami kpa oraz zgodnie z trybem uzgadniania i zatwierdzania przez Prezesa UKE instrukcji oraz opisu kalkulacji kosztów określonym w rozdziale 5 Rozporządzenia kosztowego.
Odnosząc się do merytorycznych zarzutów wywiedzionych przez TP SA Sąd wskazał, iż niesłuszny był zarzut naruszenia § 15 ust. 1 oraz  § 16 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia  kosztowego  mający polegać na narzuceniu zasad obliczania zorientowanego przyszłościowo długookresowego kosztu przyrostowego bez uwzględnienia, że zakres pozostałych usług przedsiębiorcy nie uległby zmianie.   
W powyższej kwestii Sąd  podzielił stanowisko Prezesa UKE, iż obowiązek kalkulacji kosztów usług regulowanych, wynika z art. 39 ust. 1 pkt 1 Pt, który mówi, że Prezes UKE może nałożyć na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego obowiązek kalkulacji uzasadnionych kosztów świadczenia dostępu telekomunikacyjnego, wskazując sposoby kalkulacji kosztów, jakie operator powinien stosować na podstawie przepisów Rozporządzenia kosztowego.

Kluczowym zatem w niniejszej sprawie staje się pojęcie dostępu telekomunikacyjnego, przez który zgodnie z art. 2 ust. 6 Prawa telekomunikacyjnego należy rozumieć „korzystanie z urządzeń telekomunikacyjnych, udogodnień towarzyszących lub usług świadczonych przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, na określonych warunkach, celem świadczenia usług telekomunikacyjnych (...)"
Z powyższej definicji wynika, że dostęp telekomunikacyjny to nie jedna regulowana usługa hurtowa, ale grupa usług do której należą: usługa rozpoczynania połączeń w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej (rynek 8 ), usługa dostępu do lokalnej pętli i podpętli abonenckiej (łącznie z dostępem współdzielonym) realizowanego za pomocą pary przewodów metalowych w celu świadczenia usług szerokopasmowych i głosowych (rynek 11), usługi dostępu szerokopasmowego, w tym szerokopasmowej transmisji danych (rynek 12). Słuszne jest więc stanowisko Prezesa UKE, iż przy obliczaniu zorientowanego przyszłościowego długookresowego kosztu przyrostowego założenie niezmienności zakresu pozostałych usług przedsiębiorcy nie oznacza  niezmienności bazy abonenckiej - jak twierdziła TP SA - ale, że zmianie nie ulega ilość usług składających się na dostęp telekomunikacyjny, którego koszt jest kalkulowany zgodnie z art. 39 ust. 1 pkt. 1 Pt.

Nie można zatem zdaniem Sądu wbrew przekonaniu strony, uznać, iż postanowienia zaskarżonej decyzji  pomijają założenie, że zakres pozostałych usług nie uległby zmianie.

Wyrok nie jest prawomocny.

Sygn. akt VI SA/Wa 1411/10                                                                  

Metryka ze strony archiwalnej