- Archiwum

WSA utrzymał ofertę RUO

Sąd oddalił skargę TP na decyzję o wprowadzeniu oferty ramowej o dostępie do lokalnej pętli abonenckiej.

W dniu 12 października 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ogłosił, po ponownym rozpoznaniu sprawy, wyrok w sprawie ze skargi Telekomunikacji Polskiej S.A. na decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty (poprzednik Prezesa UKE) z dnia 9 sierpnia 2005 r. wprowadzającą z urzędu do stosowania przez Telekomunikację Polską S.A. ofertę określającą ramowe warunki umów o dostępie do lokalnej pętli abonenckiej i związanych z nim udogodnień, w zakresie dostępu pełnego i współdzielonego (oferta RUO - Reference Unbundling Offer).

Sprawa ta była już rozpoznawana przez Naczelny Sąd Administracyjny, który wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2007 r. uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny ponownie oddalił skargę TP.

Podając ustne motywy rozstrzygnięcia, Sąd w pierwszej kolejności podkreślił, że na mocy art. 190 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd ten jest związany wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał na brzmienie art. 1 pkt 4 rozporządzenia Nr 2887/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. w sprawie uwolnionego dostępu do pętli lokalnej  stwierdzającego, że Państwa Członkowskie posiadają prawo do utrzymania lub wprowadzenia środków zgodnych z prawem wspólnotowym , które zawierają przepisy bardziej szczegółowe od określonych w rozporządzeniu i/lub nieobjęte zakresem tego rozporządzenia. Sąd podkreślił, że Prezes URTiP był upoważniony do wprowadzenia z urzędu oferty ramowej, a źródłem tego uprawnienia był art. 79 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 87d ustawy Prawo telekomunikacyjne z 2000r. oraz okoliczność wydania ostatecznej decyzji w sprawie odmowy zatwierdzenia projektu oferty ramowej przedstawionej przez TP.

W ocenie Sądu Regulator nie naruszył art. 3 ust. 2 w związku z art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia Nr 2887/2000. Zdaniem Sądu zasadność objęcia uwolnieniem dostępu do lokalnej pętli abonenckiej także infrastruktury niewykorzystywanej, znajduje swoje potwierdzenie w treści punktu 6 i 9 preambuły rozporządzenia z uwagi na zapis, że dublowanie przez nowych przedsiębiorców w całości istniejącej, metalowej infrastruktury dostępu nie byłoby gospodarczo możliwe w rozsądnie krótkim czasie a obowiązek zapewnienia uwolnionego dostępu do pętli lokalnej nie oznacza, że notyfikowani operatorzy muszą specjalnie instalować całkowicie nową infrastrukturę sieciową. Sąd wskazał, że niezasadnym w kontekście przepisów rozporządzenia byłoby twierdzenie, że skoro TP nie korzysta z posiadanej infrastruktury, to nie powinni z niej korzystać także inni operatorzy.

Sąd podkreślił, że skoro uwolnieniu ma podlegać infrastruktura istniejąca to następuje to niezależnie od tego czy mamy do czynienia z łączami aktywnymi czy nieaktywnymi. W każdym bowiem z tych przypadków chodzi o infrastrukturę istniejącą. Sąd uznał, że za takim stanowiskiem przemawia dodatkowo treść pkt 1 i pkt 2 preambuły rozporządzenia, w których jest mowa o tym, że przedsiębiorcy i obywatele muszą posiadać dostęp do niedrogiej infrastruktury i uwolnienie pętli lokalnej powinno zapewnić dostęp, na który mogą sobie pozwolić wszyscy obywatele. Zdaniem Sądu dublowanie infrastruktury powoduje podrożenie kosztów i nie pozwoli na osiągnięcie powyższych celów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny nie podzielił także zarzutów TP dotyczących budowy sal kolokacyjnych uznając, że Regulator zasadnie przyjął, że w celu zapewnienia dostępu operator korzystający musi mieć dostęp do tych sal. Sąd podkreślił, że dodatkowe koszty, które z tego tytułu miałaby ponieść TP są rekompensowane przez operatora korzystającego.

Sygn. akt. VI S.A./Wa 1064

Metryka ze strony archiwalnej