- Archiwum

Wyrok w sprawie postanowienia Prezesa URTiP

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ponownie rozpatrzył zażalenie Polskiej Telefonii Cyfrowej na postanowienie Prezesa URTiP z 2005 roku w sprawie analizy konkurencyjności rynku telefonii ruchomej.

W dniu 23 lipca 2009 r. odbyła się rozprawa przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej SOKiK) na skutek zażalenia (w istocie wniesione zostały dwa odwołania uznane przez Sąd jako jedno zażalenie) Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o. na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty (poprzednik Prezesa UKE) z dnia 19 września 2005 r. stwierdzające, że na krajowym rynku świadczenia usług dostępu i rozpoczynania połączeń w ruchomych publicznych sieciach telefonicznych nie występuje skuteczna konkurencja.

Podstawą wydania zaskarżonego postanowienia był przepis art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (dalej Pt). Sprawa niniejsza była rozpatrywana przez SOKiK po raz kolejny. Rozpoznanie jej jest następstwem rozstrzygnięć wydanych przez Sąd Najwyższy, a następnie Sąd Apelacyjny.

Sąd Najwyższy uchylił postanowienie Sądu Apelacyjnego i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. Rozpoznając ponownie sprawę Sąd Apelacyjny doszedł do wniosku, iż wniesione przez PTC zażalenia jako pisma zatytułowane ”odwołanie” powinny być rozpoznawane łącznie.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów postanowieniem połączył obydwie sprawy (wynikające z wniesionych dwóch „odwołań”) do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia, a następnie wydał 23 lipca 2009 r. wyrok, którym uchylił zaskarżone postanowienie Prezesa URTiP z 19 września 2005 r.

Zdaniem Sądu, zaskarżone postanowienie Prezesa URTiP zostało wydane z naruszeniem prawa. Sąd wskazał, iż część zarzutów zażalenia (nazwanego przez PTC odwołaniem) została wyjaśniona w postanowieniach Sądu Najwyższego, który orzekał w niniejszej sprawie rozpoznając skargi kasacyjne PTC (sygn. akt III SK 23/07 i III SK 24/07).

W postanowieniu z dnia 20 lutego 2008 r. sygn. akt III SK 23/07, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej PTC, Sąd Najwyższy uchylając prawomocne postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2007 r. stwierdził:

Zasadny okazał się także podstawowy zarzut skargi kasacyjnej powódki w postaci naruszenia art. 4 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1, 2 i 4 dyrektywy 2002/21 poprzez przyjęcie, że na postanowienie organu regulacyjnego ustalające, że na właściwym rynku nie występuje skuteczna konkurencja nie przysługuje zażalenie lub inny środek zaskarżenia. Zarzut ten sprowadza się do zarzutu ograniczenia operatorowi telekomunikacyjnemu, działającemu na rynku objętym analizą prowadzoną przez organ regulacyjny, dostępu do sądu.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 zdanie pierwsze dyrektywy ramowej państwa członkowskie zapewnią, by na szczeblu krajowym istniały skuteczne mechanizmy, które umożliwią użytkownikom oraz przedsiębiorstwom udostępniającym sieci lub usługi łączności elektronicznej, których dana decyzja wydana przez organ regulacyjny dotyczy, korzystanie z prawa odwołania się od takiej decyzji do organu odwoławczego niezależnego od stron zaangażowanych w spór.  (…)

Art. 23 i 24 Prawa telekomunikacyjnego w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonego postanowienia, przewidywały następujące trzy etapy cyklu regulacyjnego: 1) stwierdzenie, czy na danym rynku występuje skuteczna konkurencja, 2) stwierdzenie, który z działających na tym rynku operatorów ma znaczącą pozycję rynkową, 3) ustalenie obowiązków nakładanych na podmiot posiadający znaczącą pozycję rynkową. Etap pierwszy rozpoczynał się wszczęciem postępowania, które następnie było zamykane postanowieniem stwierdzającym występowanie lub brak skutecznej konkurencji. Natomiast etap drugi i trzeci połączony był w ramach jednego postępowania, zakończonego wydaniem decyzji. Warunkiem wyznaczenia operatora mającego znaczącą pozycję rynkową i nałożenia obowiązków regulacyjnych było stwierdzenie w drodze postanowienia, że na właściwym rynku nie występuje skuteczna konkurencja.

Przepis art. 479  ⁵⁷ k.p.c. w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonego postanowienia stanowił, co następuje: "Sąd Okręgowy - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest właściwy w sprawach: 1) odwołań od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, zwanego w przepisach niniejszego rozdziału "Prezesem Urzędu", 2) zażaleń na postanowienia wydawane przez Prezesa Urzędu w postępowaniach prowadzonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 73, poz. 852; z 2001 r. Nr 122, poz. 1321 i Nr 154, poz. 1800 i 1802; z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676 i Nr 166, poz. 1360 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 424 i Nr 113, poz. 1070), ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. Nr 130, poz. 1188) lub przepisów odrębnych". Z nie budzącego wątpliwości brzmienia tego przepisu wynika jasno, że Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest właściwy w sprawie zażalenia na niniejsze zaskarżone postanowienie Prezesa URTiP, ponieważ nie budzi wątpliwości, że po pierwsze - postanowienie to zostało wydane przez Prezesa Urzędu w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisu art. 23 Prawa telekomunikacyjnego, a zatem zażalenie było dopuszczalne w myśl art. 479  ⁵⁷ k.p.c., po drugie - przepis art. 206 ust. 2 i 3 Prawa telekomunikacyjnego obowiązujący w dniu wydania zaskarżonego postanowienia Prezesa URTiP, który stanowił, że: "2. Od decyzji w sprawach o ustalenie znaczącej pozycji rynkowej, nałożenie obowiązków regulacyjnych, nałożenia kar oraz od decyzji wydanych w sprawach spornych przysługuje odwołanie do Sądu Okręgowego - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. 3. Postępowanie w sprawach odwołań, o których mowa w ust. 2., toczy się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w sprawach gospodarczych", nie mógł być interpretowany jako wykluczający dopuszczalność zażalenia na to postanowienie. Taka błędna interpretacja powyższego przepisu Prawa telekomunikacyjnego, według której zażalenie na zaskarżone postanowienie Prezesa URTiP jest niedopuszczalne prowadzi bowiem wprost do jego sprzeczności z przepisem art. 479⁵⁷ pkt 2 k.p.c., według którego zażalenie na takie postanowienie jest dopuszczalne, po trzecie - przepisy postępowania cywilnego określające, tak jak przepis art. 479⁵⁷ pkt 2 k.p.c., przesłanki dopuszczalność wniesienia do sądu powszechnego zażalenia na postanowienie organu regulacyjnego, takie jak w niniejszej sprawie, nie mogą być interpretowane w taki sposób, że przepisy te nie mają zastosowania do postanowień, co do których nie ma wątpliwości, że spełniają określone w nich przesłanki.  W konsekwencji należy przyjąć, że w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania zaskarżonego postanowienia Prezesa URTiP na postanowienia wydane na podstawie art. 23 ust. 3 Prawa telekomunikacyjnego przysługiwało - na podstawie art. 479⁵⁷ pkt 2 k.p.c. - zażalenie do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. W związku z tym zbędne jest rozważanie, czy postanowienie to ma cechy decyzji, od której służy odwołanie do tego Sądu na podstawie art. 479⁵⁷ pkt 1 k.p.c.

Co do pozostałych zarzutów zażalenia (odwołania) to Sąd wskazał, iż przede wszystkim Prezes URTiP wadliwie dokonał oceny przesłanek wskazanych w art. 23 Pt. Sąd stwierdził, że Prezes URTiP w sposób wadliwy odwołał się tylko do zalecenia Komisji Europejskiej, gdy przesłanką rozstrzygnięcia powinno być uwzględnienie wytycznych Komisji Europejskiej.

Tytułem wyjaśnienia wskazać należy, iż przepis art. 23 Prawa telekomunikacyjnego w chwili wydania zaskarżonego postanowienia (19 września 2005 r.) miał następujące brzmienie:

Art. 23. 1. Niezwłocznie po wydaniu lub zmianie rozporządzenia, o którym mowa w art. 22 ust. 1, jednak nie później niż w terminie 30 dni od wejścia w życie lub każdej zmiany rozporządzenia, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, w drodze postanowienia, wszczyna postępowanie w sprawie ustalenia, czy na rynku właściwym występuje skuteczna konkurencja.
2. Analiza rynków właściwych następuje z uwzględnieniem wytycznych Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynku i ustalania znaczącej pozycji rynkowej.
3. Zamknięcie postępowania, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze postanowienia, w którym Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, stwierdza, czy na analizowanym rynku właściwym występuje skuteczna konkurencja.
4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 3, Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, wydaje w porozumieniu z Prezesem UOKiK.
5. Do projektu postanowienia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się przepisy o postępowaniu konsultacyjnym.
6. W przypadku rynku uznanego decyzją Komisji Europejskiej za rynek ponadnarodowy Prezes URTiP, a w zakresie określonym w art. 10 ust. 3 - Przewodniczący KRRiT, przeprowadza jego analizę w porozumieniu z właściwymi krajowymi organami regulacyjnymi innych państw członkowskich, przy uwzględnieniu wytycznych Komisji Europejskiej w sprawie analizy rynku i ustalania znaczącej pozycji rynkowej, i stwierdza wspólnie z nimi, czy jeden lub więcej przedsiębiorców telekomunikacyjnych zajmuje na danym rynku znaczącą pozycję bądź czy występuje na nim skuteczna konkurencja.

Wyrok nie jest prawomocny

Sygn. akt XVII Amt 46/08

Metryka ze strony archiwalnej

Pliki do pobrania

Pobierz wszystkie załączniki

• 
  27 07 2009 xvii amt 46 08 - 114 KB plik PDF