- Archiwum

Komisja Europejska opublikowała Raport w sprawie rynku komunikacji elektronicznej i regulacji w 2014 roku (zwany też „raportem implementacyjnym”).

Raport ten po raz osiemnasty przedstawia rezultaty monitoringu rynku komunikacji elektronicznej i regulacji, skupiając się w szczególności na głównych wydarzeniach w tych obszarach na przestrzeni 2012 i 2013 roku. W pierwszej części raportu znajduje się rozdział poświęcony Unii Europejskiej, który porusza takie kwestie jak wskaźniki ekonomiczne, konkurencyjność, rozwój rynku wraz z sytuacją w zakresie roamingu, planów rozwoju Internetu szerokopasmowego, kwestii dotyczących zezwoleń, dostępu i połączeń międzyoperatorskich, kwestii konsumenckich i neutralności sieci. Kolejne 28 rozdziałów przedstawia sytuację na rynku i w zakresie regulacji w każdym z państw członkowskich. 

Raport dostępny jest na stronach Komisji pod adresem:

https://ec.europa.eu/digital-agenda/en/news/2014-report-implementation-eu-regulatory-framework-electronic-communications


Podsumowanie najistotniejszych wniosków raportu:

• Rynek usług telekomunikacyjnych w UE:

• Liczba użytkowników usług szerokopasmowych korzystających z wysokiej przepustowości łącza jest nadal niska, ale w wielu państwach członkowskich szybko rośnie.
• W 2012 r. spadek przychodów w europejskim sektorze łączności elektronicznej kontrastuje z trendami w innych częściach świata, w których nastąpił wzrost przychodów. USA doświadczyły wzrostu przychodów o 5,1%, Japonia o 0,11%, a globalny wzrost wyniósł 4,2% w 2012 r.
• Pomimo odnotowanego spadku przychodów operatorów w UE i negatywnych konsekwencji spowolnienia gospodarczego w kilku państwach członkowskich, odnotowano wzrost inwestycji w sektorze telekomunikacyjnym w 2012 roku w porównaniu do roku poprzedniego, wzrost ten jednak znacznie różnił się w poszczególnych krajach. Średnia wzrostu wyniosła 1,4% co jest równe kwocie 42,1 mld EUR.
• Rynek usług szerokopasmowych nadal rośnie, nowi operatorzy zyskują więcej nowych klientów niż operatorzy zasiedziali. Utrzymują się duże różnice między państwami członkowskimi w odniesieniu do liczby alternatywnych dostawców usług, wykorzystywanej przez nich technologii oraz udziału w rynku.
• Rynek telefonii stacjonarnej cechują dalsze spadki spowodowane rozwojem usług substytucyjnych tj. telefonią mobilną i VoIP. Udziały w rynku operatorów zasiedziałych na rynku połączeń stacjonarnych nadal spadają, choć w niektórych krajach w bardzo wolnym tempie.
• Przychody na rynku telefonii mobilnej, pomimo dalszego wzrostu liczby użytkowników nadal spadają.  Obrazuje to spadek ARPU ze 195 EUR w roku 2011 do 187 EUR w roku 2012. Niemniej ten segment jest w dalszym ciągu najbardziej dochodowym na rynku łączności elektronicznej.

• Kwestie regulacyjne:

• Regulacja FTR  opóźnia się w porównaniu za regulacją MTR. Podczas gdy większość NRA stosuje metody kalkulacji opartej na modelu „pure bottom-up LRIC”, dla FTR i MTR, niektóre państwa członkowskie nadal korzystają z innych metod, takich jak LRIC+ lub z pełnej alokacji kosztów.
• Regulatorzy kontynuują znoszenie regulacji ex ante na niektórych rynkach, w szczególności na rynkach dostępu hurtowego, rozpoczynania połączeń w publicznych sieciach telefonii ruchomej i stacjonarnej oraz na rynku detalicznym publicznie dostępnych usług telefonicznych.
• Do końca kwietnia 2014 r. większość państw członkowskich przyjęła Krajowe Plany Szerokopasmowe zgodnie z celami Europejskiej Agendy Cyfrowej; tylko trzy państwa członkowskie (Grecja, Rumunia i Cypr) były jeszcze w trakcie ich finalizowania.
• W większości przypadków transpozycja zmienionej dyrektywy o zezwoleniach doprowadziła do stosowania tych samych procedur w stosunku do podmiotów krajowych i transgranicznych (świadczących usługi w kilku państwach członkowskich).
• Duża liczba państw członkowskich nie dotrzymała terminu końca 2012 r. na zakończenie procesu wydawania zezwoleń na pasma częstotliwości dywidendy cyfrowej. W pierwszym półroczu 2013 r. znaczna grupa państw członkowskich dokonała postępu w przeprowadzeniu odpowiednich procedur przydziału częstotliwości lub poinformowała o przyczynach opóźnień.
• "Dywidenda cyfrowa", czyli pasmo 800 MHz, została przypisana do tej pory przez 21 państw członkowskich. 14 Państw Członkowskich zwróciło się z wnioskiem o odstępstwa od obowiązku przypisania pasma w terminie do 1 stycznia 2013 r.
• Fragmentaryczne, złożone lub uciążliwe procedury przyznawania prawa drogi były zgłaszane w kilku państwach członkowskich. Czas potrzebny na otrzymania pozwolenia rozciąga się od kilku dni do kilku lat. Elektroniczne składanie wniosków nadal nie jest powszechnie dostępne. Odnotowano również spore różnice występujące w odniesieniu do opłat za korzystanie z gruntów.
• Migracja w kierunku technologii all-IP jest powolna. Tylko kilka państw członkowskich ustawiło kalendarz migracji dla sieci stacjonarnych.
• Kilka państw członkowskich złagodziło obowiązek świadczenia usługi powszechnej. W niektórych państwach członkowskich zrezygnowano z wyznaczenia dostawcy usługi powszechnej (np. w Estonii, Niemczech, Luksemburgu, Polsce, Rumunii, Szwecji).
• Państwa członkowskie stosują różne podejścia do zagadnienia neutralności sieci, począwszy od samoregulacji do wiążących przepisów. Jednak prace nad większością regulacji krajowych zostały wstrzymane po rozpoczęciu prac legislacyjnych nad projektem rozporządzenia w sprawie jednolitego rynku telekomunikacyjnego(TSM).
• Brak spójności w państwach członkowskich w zakresie monitorowania jakości usług (QoS). Proces ten mógłby poprawić poziom informacji o usługach dostępnych dla konsumentów oraz zwiększyć przejrzystość i jakość usług szerokopasmowych, w tym precyzyjnie określić maksymalną i minimalną przepustowość łączy.