- Archiwum

NSA oddalił skargę kasacyjną Crowley

Wyrok w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

W dniu 9 czerwca 2011 r. odbyła się rozprawa przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (dalej jako: „NSA”), w celu rozpoznania skargi kasacyjnej Crowley Data Poland Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej jako: „Crowley”), od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej jako: „WSA”), z dnia 17 lutego 2010 r. sygn. akt V SA/Wa 1467/09. Zaskarżonym wyrokiem WSA oddalił skargę Crowley na postanowienie Prezesa UKE z dnia 29 lipca 2009 r. nr BFB-WE-333-2/07(145), utrzymujące w mocy postanowienie Prezesa UKE z dnia 20 marca 2009 r. nr BFB-WE-333-2/07(109) w przedmiocie uznania za nieuzasadniony zarzut zgłoszony przez Crowley w piśmie z dnia 3 października 2007 r. w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego (dalej jako: „postanowienie Prezesa UKE”).

NSA wyrokiem oddalił skargę kasacyjną Crowley.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia NSA wskazał, że WSA może niezbyt szczegółowo odniósł się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do kwestii organu administracji publicznej, który ma przymiot wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym, jednakże w konsekwencji stwierdził właściwość Prezesa UKE w analizowanym zakresie. Dlatego sformułowany przez Crowley zarzut nie ma istotnego wpływu na wynik sprawy.

Nadto ukształtowane orzecznictwo sądów administracyjnych nie kwestionuje przymiotu wierzyciela po stronie Prezesa UKE w postępowaniu egzekucyjnym odnośnie do opłaty koncesyjnej w sytuacji, gdy Organ został wyposażony ustawowo w kompetencje w sprawach regulacji telekomunikacji i poczty, w tym także pobieranie opłat za udzielane koncesje.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a., NSA wskazał, że nie dopatrzył się takiego naruszenia, ponieważ uzasadnienie wyroku WSA zawierało wszystkie konstrukcyjne elementy przewidziane w przywołanym przepisie. Skarżąca nie wykazała także wpływu ewentualnego naruszenia na wynik sprawy. Natomiast NSA uznaje, że treść uzasadnienia wyroku WSA zapewnia przeprowadzenie kontroli instancyjnej.

Nadto NSA podzielił stanowisko WSA, że zgłaszanie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym powinno nastąpić w zawitym terminie 7 dni, zaś zarzuty zgłoszone później nie podlegają rozpoznaniu.

W ocenie NSA brak także podstaw, aby podzielić pogląd Crowley, że z chwilą wygaśnięcia koncesji jednocześnie wygasł obowiązek uiszczenia opłaty za udzielenie koncesji. Zgodnie z brzmieniem art. 20a ust. 1 ustawy o łączności opłata koncesyjna jest pobierana za udzielenie koncesji, a nie za korzystanie z niej, oraz nie jest uzależniona od terminu obowiązywania samej koncesji, przy czym odnosi się to również do sytuacji, gdy opłatę koncesyjną uiszcza się ratalnie.

Wyrok jest prawomocny.
Sygn. akt II GSK 607/10

Metryka ze strony archiwalnej