- Archiwum

NSA oddalił skargę kasacyjną TP

Dotyczy uzależnienia zawarcia umowy o świadczenie usługi neostrada tp od świadczenia usługi telefonicznej.

W dniu 27 maja 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny ogłosił wyrok w sprawie ze skargi kasacyjnej Telekomunikacji Polskiej SA  od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2007 r. (sygn. akt VI SA/Wa 890/07) mocą, którego WSA oddalił skargę TP na decyzję Prezesa UKE z dnia 14 marca 2007 r. o nr DKE-SSE-029-3/06(33) utrzymującą w mocy decyzję z dnia 28 grudnia 2006 r. o nr DKE-SSE-029-3/06(26) nakazującą TP usunięcie stwierdzonych naruszeń polegających na uzależnianiu zawarcia umowy o świadczenie usługi neostrada tp od świadczenia usługi telefonicznej w terminie do dnia 15 lutego 2007 r.

Tytułem wyjaśnienia Prezes UKE informuje, że w niniejszej sprawie NSA przedstawił Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej pytanie prejudycjalne, następującej treści:

1) Czy prawo wspólnotowe zezwala Państwom Członkowskim na wprowadzenie zakazu adresowanego do wszystkich przedsiębiorców świadczących usługi telekomunikacyjne, uzależniania zawarcia umowy o świadczenie usług od zakupu innej usługi (sprzedaż łączona), w szczególności, czy tego rodzaju środek nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów Dyrektyw pakietu telekomunikacyjnego (dyrektywa nr 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń; dyrektywa nr 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej; dyrektywa nr 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (3) oraz dyrektywa nr 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników?

2) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy w świetle prawa wspólnotowego krajowy organ regulacyjny jest właściwy do kontroli przestrzegania zakazu określonego w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.)?

W wyroku z dnia 11 marca 2010 roku w sprawie o sygn. C-522/08 Trybunał udzielił następującej odpowiedzi na przedstawione pytanie prejudycjalne:

Dyrektywę 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) i dyrektywę 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej) należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, takim jak art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo telekomunikacyjne z dnia 16 lipca 2004 r., w brzmieniu mającym zastosowanie do okoliczności będących przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, które zakazują uzależniania zawarcia umowy o świadczenie usług od zawarcia przez użytkownika końcowego umowy o świadczenie innych usług.

Jednakże dyrektywę 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotyczącą nieuczciwych praktyk handlowych stosowanych przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów na rynku wewnętrznym oraz zmieniającą dyrektywę Rady 84/450/EWG, dyrektywy 97/7/WE, 98/27/WE i 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 Europejskiego i Rady (dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych) należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie, że stoi ona na przeszkodzie przepisom krajowym, które, poza pewnymi wyjątkami i nie biorąc pod uwagę specyficznych okoliczności danego wypadku, zakazują składania konsumentowi przez sprzedawcę jakichkolwiek ofert wiązanych.

NSA w wyroku wydanym w dniu 27 maja 2010 r. oddalił skargę kasacyjną TP.

Podając ustne motywy rozstrzygnięcia NSA podniósł, że Trybunał w sprawie C-522/08 dokonał wykładni przepisów prawa wspólnotowego i art. 57 ust 1 Pt w związku z tym nie ma potrzeby powielania jego argumentacji.

NSA zauważył, iż skarga kasacyjna nie może zostać uwzględniona z przyczyn procesowych. Zdaniem NSA nie można zapominać, iż postępowanie przed sądami administracyjnymi jest postępowaniem skargowym. Skarga kasacyjna zaś rozpoznawana jest w granicach zaskarżenia tj. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. Strony mogą przytaczać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych.

Zdaniem NSA, aby skutecznie kwestionować wyrok Sądu I instancji skarżący powinien zarzucić temu sądowi naruszenie art. 134 § 1 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. TP powinna zarzucić WSA, iż ten nie wziął pod uwagę okoliczności, które wprawdzie nie były podnoszone w skardze, ale miały wpływ na treść rozstrzygnięcia. TP jednak tego nie uczyniła. Zdaniem Sądu nie były także skuteczne inne zarzuty podnoszone w skardze. Sposób sformułowania skargi kasacyjnej uniemożliwia wzięcie pod uwagę tych zarzutów. Strony mogą wprawdzie powoływać przed NSA nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych, ale nie mogą podnosić nowych podstaw kasacyjnych.

Wyrok jest prawomocny.

Sygn. akt II GSK 355/10

Metryka ze strony archiwalnej