- Archiwum

Sąd Apelacyjny uchylił decyzję Prezesa UKE

Wyrok w sprawie nałożenia na Telekomunikację Polską kary w wysokości 33 mln zł za niewykonywanie decyzji Prezesa UKE zmieniającej projekt oferty ramowej TP określającej ramowe warunki umów o dostępie do lokalnej pętli abonenckiej i związanych z nim udogodnień w zakresie dostępu pełnego i współdzielonego.

W dniu 17 stycznia 2012 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie rozpoznał ponownie sprawę z apelacji Telekomunikacji Polskiej S.A. („TP") oraz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej („Prezes UKE") od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów („SOKiK") z dnia 8 czerwca 2009 r. sygn. akt XVII AmT 69/07 w sprawie z odwołania TP od decyzji Prezesa UKE z dnia 17 sierpnia 2007 r. nr ORZ-WE-029-2/07(39) nakładającej na TP karę pieniężną w wysokości 33.000.000,00 zł za niewykonywanie decyzji Prezesa UKE z dnia 5 października 2006 r. sygn. DRTH-WOR-6062-2/06(41) zmieniającej projekt oferty ramowej TP określającej ramowe warunki umów o dostępie do lokalnej pętli abonenckiej i związanych z nim udogodnień w zakresie dostępu pełnego i współdzielonego i zatwierdzającej projekt w brzmieniu zawartym w załączniku nr 1 do decyzji („Decyzja RUO 1") oraz decyzji z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. DHRT-WOR-6062-2/06(63) uchylającej i zmieniającej w części Decyzję RUO 1 („Decyzja RUO 2").

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Od wskazanej powyżej decyzji z dnia 17 sierpnia 2007 r. TP odwołała się do SOKiK.

W wyroku z dnia 8 czerwca 2009 r. sygn. akt XVII AmT 69/07 SOKiK:
1. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż w miejsce podstawy prawnej decyzji tj. „art. 209 ust. 1 pkt 6 Pt" wpisał „art. 209 ust. 1 pkt 5 Pt";
2. oddalił odwołanie TP w pozostałej części.

Od wyroku SOKiK apelację złożyła zarówno TP (zaskarżając go w całości), jak i Prezes UKE (zaskarżając go jednak w części, tj. tylko punkt 1 wyroku).

Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 kwietnia 2010 r. sygn. VI ACa 1195/09:
1. zmienił wyrok SOKiK w ten sposób, że oddalił w całości odwołanie TP oraz
2. oddalił apelację TP.

Od tego wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie skargę kasacyjną złożyła TP.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 lipca 2011 r. sygn. III SK 52/10 uchylił zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 9 kwietnia 2010 r. i przekazał temu sądowi sprawę do ponownego rozpoznania.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 stycznia 2012 r. na skutek apelacji TP zmienił wyrok SOKiK w ten sposób, że uchylił skarżoną decyzję. Jednocześnie Sąd Apelacyjny w Warszawie w postanowieniu z dnia 17 stycznia 2012 r. na skutek apelacji Prezesa UKE umorzył postępowanie apelacyjne.

Podając ustne motywy rozstrzygnięcia, Sąd Apelacyjny wskazał, że jest związany wyrokiem Sadu Najwyższego z dnia 7 lipca 2011 r. sygn. III SK 52/10. W wyroku tym SN uwzględnił skargę kasacyjną TP, uznając, że zasadny jest zarzut TP dotyczący naruszenia art. 10 Dyrektywy o zezwoleniach. SN wskazał bowiem w uzasadnieniu wyroku z dnia 7 lipca 2011 r., iż niewłaściwe było odwołanie się przez  Sąd Apelacyjny w wyroku  z dnia 9 kwietnia 2010 r. do przepisów Dyrektywy o zezwoleniach w znowelizowanym brzmieniu. SN podkreślił przy tym, że nowe przepisy tej Dyrektywy weszły w życie po wydaniu przez krajowy organ regulacyjny decyzji o nałożeniu kary pieniężnej, natomiast Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 9 kwietnia 2010 r. przywołał je celem wykazania, że zastosowane w sprawie przepisy prawa krajowego implementujące art. 10 Dyrektywy o zezwoleniach w pierwotnym brzmieniu są zgodne z art. 10 ust. 2 i 3 Dyrektywy w nowym brzmieniu, w sytuacji, gdy - zdaniem SN - ich treść lub praktyka zastosowania były sprzeczne z tymi przepisami w ich pierwotnym brzmieniu.

Sąd Apelacyjny, rozpoznając ponownie sprawę, podzielił powyższy pogląd Sądu Najwyższego i przyjmując, że w sprawie zachodzą braki, których sąd powszechny nie może uzupełnić, uchylił decyzję Prezesa UKE. 

Natomiast odnosząc się do postanowienia umarzającego postępowanie z apelacji Prezesa UKE, Sąd Apelacyjny wskazał, że stało się ono bezprzedmiotowe i jako takie musiało zostać umorzone. W ocenie Sądu Apelacyjnego, przyczyną powyższego był fakt, iż na skutek wyroku SN zapadłego w niniejszej sprawie, którym Sąd Apelacyjny był związany, zaistniała konieczność uwzględnienia odwołania TP i uchylenia skarżonej decyzji. Dlatego też, postępowanie z apelacji Prezesa UKE było bezprzedmiotowe.

Wyrok i postanowienie są prawomocne.

Sygn. akt IV ACa 1297/11

Metryka ze strony archiwalnej