- Archiwum

Sąd uchylił postanowienie UKE

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał za niezgodne z prawem wydanie przez Prezesa UKE postanowienia w sprawie sprostowania oczywistej omyłki w decyzji WLR dla Telefonii Dialog.

W dniu 4 lipca 2008r. odbyła się rozprawa przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w sprawie ze skargi Telekomunikacji Polskiej S.A. na postanowienie Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 19 lutego 2008r. w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki w decyzji o warunkach świadczenia usługi hurtowego dostępu do sieci TP dla Telefonii Dialog (decyzja WLR).

Stan faktyczny sprawy

Decyzją z dnia 4 grudnia 2006r. Prezes UKE po rozpatrzeniu wniosku Telefonii Dialog S.A. o zmianę umowy o połączeniu sieci Telefonii Dialog S.A. i Telekomunikacji Polskiej S.A. ustalił warunki świadczenia usługi hurtowego dostępu do sieci TP.

W dniu 15 grudnia 2006r. Prezes UKE, wypełniając normę art. 113 § 1 ustawy kodeks postępowania administracyjnego wydał postanowienie dokonujące sprostowania oczywistej omyłki w treści Decyzji, które to postanowienie po rozpatrzeniu wniosku TP o ponowne rozpatrzenie sprawy zostało utrzymane w mocy postanowieniem z dnia 9 stycznia 2007r.

W dniu 25 stycznia 2007r. TP wniosła za pośrednictwem Prezesa UKE skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) wnosząc o uchylenie postanowienia Prezesa UKE z dnia 9 stycznia 2007r. oraz poprzedzającego go postanowienia z dnia 15 grudnia 2006r. WSA wyrokiem z dnia 29 czerwca 2007r. uchylił w całości zaskarżone przez TP postanowienia w całości.

TP w dniu 14 sierpnia 2007r. wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) od wyroku WSA z dnia 29 czerwca 2007r. wnosząc o jego uchylenie tylko w części dotyczącej uchylenia postanowienia Prezesa UKE z dnia 15 grudnia 2006r. w pkt I, II, VII, IX, IX, XI i XIII.

TP wniosła także do NSA wniosek o stwierdzenie prawomocności wyroku WSA z dnia 29 czerwca 2007r. w części niezaskarżonej skargą kasacyjną do NSA. Po rozpatrzeniu ww. wniosku w dniu 16 stycznia 2008r. NSA - na posiedzeniu niejawnym - wniosek ten oddalił, wskazując, że NSA nie może na podstawie art. 169 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stwierdzić prawomocności wyroku sądu administracyjnego pierwszej instancji w części niezaskarżonej skargą kasacyjną przed jej rozpoznaniem, gdyż w momencie rozpoznawania skargi kasacyjnej NSA może dojść do przekonania, że w sprawie zachodziła nieważność postępowania przed sądem administracyjnym pierwszej instancji i wówczas uchylić zaskarżony skargą kasacyjną wyrok również w tej części, co do której brak było wniosku w skardze kasacyjnej.

W dniu 20 marca 2008r. NSA po rozpatrzeniu na rozprawie skargi kasacyjnej TP od wyroku WSA z dnia 29 czerwca 2007r. oddalił skargę kasacyjną TP.

Prezes UKE z uwagi na wniesienie przez TP skargi kasacyjnej od wyroku WSA z dnia 29 czerwca 2007r. w określonym w niej zakresie uznał, iż niezaskarżona część wyroku stała się prawomocna i w dniu 22 października 2007r. na podstawie art. 113 § 1 ustawy kodeks postępowania administracyjnego wydał postanowienie dokonując sprostowania oczywistych omyłek w treści Decyzji. Następnie postanowieniem z dnia 19 lutego 2008r. Prezes UKE utrzymał w mocy postanowienie z dnia 22 października 2007r., które stało się w wyniku wniesienia przez TP skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przedmiotem badania tego sądu w dniu dzisiejszym, tj. 4 lipca 2008r.

Wyrok Sądu z 4 lipca 2008 r.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny Wojewódzki Sąd Administracyjny wydał wyrok, w którym:

• stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia Prezesa UKE z dnia 19 lutego 2008r. oraz poprzedzającego go postanowienia z dnia 22 października 20007r.,
• stwierdził, iż postanowienia powyższe nie podlegają wykonaniu.

W ustnych motywach wyroku WSA wskazał, że w niniejszym stanie faktycznym organ administracji wydając rozstrzygnięcie w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki w niniejszej sprawie dokonał wadliwej wykładni art. 168 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Ta błędna wykładnia, w ocenie WSA, polegała na uznaniu, że organ może rozstrzygnąć na podstawie art. 113 § 1 ustawy kodeks postępowania administracyjnego (w zakresie wskazanym w postanowieniu) z chwilą uprawomocnienia się wyroku WSA z dnia 29 czerwca 2007 r., która została przez organ błędnie określona. WSA podkreślił, że  wyrok WSA z dnia 29 czerwca 2007r. stał się prawomocny od dnia 16 stycznia 2008r. czyli z dniem w którym NSA wyrokiem oddalił skargę kasacyjną TP, a nie jak błędnie przyjął organ z chwilą, gdy wyrok WSA z dnia 29 czerwca 2007r. w określonym zakresie nie został objęty skargą kasacyjną TP.

WSA podkreślił przy tym, iż przecież NSA postanowieniem z dnia 16 stycznia 2008r oddalił wniosek TP o stwierdzenie prawomocności wyroku z uwagi na to, iż NSA nie może na podstawie art. 169 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stwierdzić prawomocności wyroku sądu administracyjnego pierwszej instancji w części niezaskarżonej skargą kasacyjną przed jej rozpoznaniem, gdyż w momencie rozpoznawania skargi kasacyjnej NSA może dojść do przekonania, że w sprawie zachodziła nieważność postępowania przed sądem administracyjnym pierwszej instancji i wówczas uchylić zaskarżony skargą kasacyjną wyrok również w tej części, co do której brak było wniosku w skardze kasacyjnej.

Powoduje to, zdaniem Sądu, iż organ administracyjny wszczął i prowadził niniejszą sprawę przedmiotowo i podmiotowo tożsamą, z tą która toczyła się przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ze skargi kasacyjnej TP. A takie działanie Prezesa UKE Sąd uznał za nieprawidłowe i sprzeczne z prawem.

Wyrok nie jest prawomocny.

Sygn. akt VI SA/Wa 879/08

Metryka ze strony archiwalnej