- Archiwum

Utrzymana kara dla TP

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił odwołanie TP S.A. od decyzji nakładającej na Spółkę karę pieniężną w wysokości 33 000 000 złotych.

W dniu 8 czerwca 2009 r. SOKiK rozpoznał sprawę z odwołania TP S.A. na decyzję Prezesa UKE z dnia 17 sierpnia 2007 r. nr ORZ-WE-029-2/07(39) nakładającą na TP karę pieniężną w wysokości 33 000 000,00 zł za niewykonywanie decyzji Prezesa UKE z dnia 5 października 2006 r. sygn. DRTH-WOR-6062-2/06(41) zmieniającej projekt „oferty ramowej TP określającej ramowe warunki umów o dostępie do lokalnej pętli abonenckiej i związanych z nim udogodnień w zakresie dostępu pełnego i współdzielonego i zatwierdzającej projekt w brzmieniu zawartym w załączniku nr 1 do decyzji („Decyzja RUO 1") oraz decyzji z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. DHRT-WOR-6062-2/06(63) uchylającej i zmieniającej w części Decyzję RUO 1 („Decyzja RUO 2").

Sąd:

1. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż w miejsce podstawy prawnej decyzji tj. „art. 209 ust. 1 pkt 6 Pt" wpisał „art. 209 ust. 1 pkt 5 Pt";
2. oddalił odwołanie TP w pozostałej części.

Podając ustne motywy rozstrzygnięcia, Sąd podkreślił, że nałożenie kary pieniężnej nie musi być poprzedzone kontrolą. Podstawą prawną nałożenia kary jest w tej sprawie art. 209 ust. 1 Pt.

Sąd stwierdził, że zgodnie z Pt, są dwa tryby nałożenia kary: na podstawie art. 201 Pt i 209 Pt. W tej sprawie był stosowany ten „drugi" tryb.

Odnośnie wysokości kary, Sąd stwierdził, że kwota 33 000 000,00 zł jest wysoka dla osoby fizycznej, ale nie dla przedsiębiorcy tak dużego jak TP. Kara ta, w ocenie SOKiK, nie powinna stanowić zagrożenia dla płynności finansowej TP. Okoliczności przedstawione przez TP, że „przerzuci ona ciężar kary na swoich abonentów", Sąd podsumował stwierdzeniem, że czasem trzeba w celach regulacyjnych nałożyć poważne kary m.in. w celach ochrony konkurencji i użytkowników końcowych. SOKiK uznał, iż w tej sprawie Organ rozważył wszystkie okoliczności nałożenia kary.

Zdaniem Sądu, bardziej adekwatną podstawą prawną wydania skarżonej decyzji powinien być jednak art. 209 ust. 1 pkt 5 Pt, a nie pkt 6 tego przepisu. Co prawda, obydwa te przepisy dotyczą warunków zapewnienia dostępu, jednak - w opinii SOKiK - właściwszy jest w tej sprawie pkt 5. W ocenie Sądu jednak ta omyłka nie rzutuje jednak na całościową ocenę skarżonej decyzji. Inną sprawą jest w ogóle niepodanie podstawy prawnej decyzji, a inną niewielka pomyłka w jej podaniu.

Argumenty TP dotyczące nowelizacji Pt nie dotyczą, zdaniem SOKiK, niniejszej sprawy, bo w niej sąd orzeka na podstawie przepisów obowiązujących w dniu wydania decyzji. Późniejsza zmiana przepisów nie ma znaczenia.

Wyrok nie jest prawomocny.

Sygn. akt XVII AmT 69/07

Metryka ze strony archiwalnej

Pliki do pobrania

Pobierz wszystkie załączniki

• 
  9 06 2009 xvii amt 69 07 - 80 KB plik PDF